frchito

Archive for the ‘Pagninilay sa Ebanghelyo’ Category

NUKNUKAN NG MGA TIWALI; TAMPULAN NG MGA NAGWAGI

In Catholic Homily, Homily in Tagalog, Karaniwang Panahon, LIngguhang Pagninilay, Pagninilay sa Ebanghelyo, San Juan de Letran, Taon A on Nobyembre 8, 2014 at 17:18

temptation-and-cleansing-temple-tif

Kapistahan ng Pagtatalaga ng Simbahan ng San Juan de Letran
Nobyembre 9, 2014

NUKNUKAN NG MGA TIWALI O TAMPULAN NG MGA NAGWAGI?

Medyo masakit sa tenga ang malamang nagalit ang Panginoon sapagka’t ginawang pugad ng komesyo ang Templo ng Jerusalen. Hindi tayo bihasa makita ang Panginoon na nagpapakita ng galit. Pero sa muling sulyap, ito ang nakikita natin – ang labis na pagmamalasakit ng Panginoon sa karapatan ng Diyos na dapat bigyang-halaga at bigyang-pugay sa kanyang tahanan.

Dalawang magkasalungat ng larawan ang nakapinta sa mga pagbasa ngayon … Ang una ay ang narinig natin sa ebanghelyo … naging nuknukan ng mga tiwali ang templo … naging tipunan ng mga walang pakay kundi ang kumita at makalamang. Ang ikalawa ay ang kabaligtaran … ang larawan ng tubig na nagbibigay panibagong buhay sa tuyot na disyerto at ilang ng Arabah … ang larawan ng kamatayang nagkakaroon ng panibagong buhay dahil sa tubig na ipinakikitang nagmumula sa templo ng Jerusalen.

Ito ang dalawang mukha nating lahat … Minsan tayo ay puno ng galit. May pagkakataong tayo ay tulad ng mga taong walang inisip kundi ang kita, at ang pangkabuhayang mga nasa, at pansariling mga kagustuhan. Subali’t minsan rin naman, tayo ay mga larawan ng mga taong handang magkaloob, handang magbigay, at nagtataglay ng ginintuang puso na nagiging sanhi ng pagpapanibagong-buhay ng kapwa.

Alam ng Diyos kung gaano karaming beses ako naging tulad ng mga hinagupit ng Panginoon sa templo … ganid, sakim, at makasarili! Alam rin ng Diyos kung gaano rin karaming pagkakataon ako naging mapagbigay, mapagkalinga, mapaghanap para sa kapakanan ng iba. Sa aking pagkatao ay nananalaytay ang dugong mabuti at dugong makasalanan, tulad ni Eba at Adan.

Alam rin natin na ang Santa Iglesya ay isang katipunan ng mga banal at makasalanan. Alam natin na ang mananampalataya ay hindi laging nagkakaisa. Malimit na tayo ay pinamamagitan ng hidwaan, ng tampuhan, ng inggitan, at isahan.

Sa araw na ito, pista ng pagtatalaga ng Simbahan ni San Juan de Letran, ang inang simbahan ng lahat ng simbahan sa buong mundo, maganda sanang gunitain kung ano ang dapat para sa atin …

At ano ba ang nararapat? Simple lamang, ayon sa mga pagbasa … ang maging tubig na nagbibigay o naghahatid buhay, ang maging isang pamayanang nagkakaisa sa iisang pananampalataya, iisang binyag, iisang Iglesya, iisang Diyos, at iisang Panginoon!

Bagama’t malayo pa ang ating lakbayin, hindi imposible ang panawagan sa atin ng Diyos – ang maging iisa, ang manatili sa pamamatnubay ng iisang Santa Iglesya, at ang mapanatili ang pagmamalasakit sa kapakanan ng Diyos at kanyang kagustuhan para sa ating lahat.

Tayo na sa ating Inang Iglesya! “Sa bayan ng dakilang Diyos, batis niya’y may tuwang dulot!” Bagama’t kung minsan ito ay nuknukan ng mga tiwali (mga makasalanan), ang tunay na pakay nito ay maging tampulan ng mga nagwagi!

, , , ,

DI-MALIRIP NA PANUKALA AT PAMAMARAAN NG DIYOS

In Catholic Homily, Homily in Tagalog, LIngguhang Pagninilay, Pagninilay sa Ebanghelyo, San Pedro, Tagalog Homily, Taon A on Agosto 22, 2014 at 22:21

Studio-of-Sir-Peter-Paul-Rubens-Saint-Peter-Detail-keysIka-21 Linggo ng Taon A
Agosto 24, 2014

DI-MALIRIP NA PANUKALA AT PAMAMARAAN NG DIYOS

Alam ng lahat ng estudyante ang bagay na ito. Sino sa atin ang hindi nangamote sa klase noong araw? Sino sa atin ang hindi nakaranas ng pagkakataong hindi natin tila lubos na maunawaan ang mga pinagsasasabi ng guro? Pero sa buhay, mayroong bagay na tila mahirap unawain, kahit na gaano pa kagaling tayo sa eskwela. Magbigay tayo ng ilang halimbawa …

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin maunawaan kung bakit patuloy tayong nagdurusa dahil sa ating gobyerno. Ang aking pagkaalam ay ito … ang gobyerno ay dapat magpagaan sa buhay ng tao, hindi ang sila ang nagpapabigat sa buhay ng tao. Sa Pilipinas, ito ang mapait na katotohanan … ang gobyerno ay pahirap sa taong-bayan.

Isa pang halimbawa … Matagal na akong pari upang makita na hindi lahat ng may hawak na posisyon o kapangyarihan ay karapat-dapat sa kanilang titulo o posisyon ng karangalan. May masasamang Santo Papa at may mga banal na Santo Papa. Hindi ko na kailangang ipagkaila ito. Alam ito ng lahat, at alam nating lahat na ang huling anim na Santo Papa ay hindi maibibilang sa kakaunting listahan ng mga masasamang Papa tulad ni Bonifacio VIII, Alejandro VI, at iba pa. May magagaling na Presidente, at may presidenteng pulpol. Sa kasawiang palad at sa isang hiwagang hindi pa natin lubos na maunawaan, ay pinagharian tayo ng mga Presidenteng hindi karapat-dapat man lamang maging Barangay Chairman!

Pero sabi nga nila, ang buhay ay isang misteryong dapat isabuhay, hindi isang problemang dapat lutasin.

Ang misteryo ng balak ng Diyos ay isang bahagi ng malawakang hiwagang ito ng buhay ng tao. Hiwaga na sa unang pagbasa, ay pinababa ng Diyos si Sabna at ipinalit si Eliakim, na pinagkalooban niya ng susi sa Bahay ni David. Ganito katindi ang hiwaga ng balak at kalooban ng Diyos kung kaya’t si Pablo ay napabulalas ng ganito: “Napakasagana ng kayamanan ng Diyos! Di matarok ang kayamanan, karunungan, at kaalaman ng Diyos!”

Sa panahon natin, puno pa rin ng misteryo. Kailan pa kaya tayo uunlad bilang bayan? Kailan pa kaya matatauhan ang mga tampalasang tinatawag na honorable na walang inisip at ginawa kundi ang pansariling kapakanan at bulsa? Kailan pa kaya maglalaho ang mga teroristang ang ginagawa ay pumatay sa ngalan ng Diyos at gumawa ng giyera sa ngalan ng Diyos?

Nguni’t sa kabila ng lahat ng ito, isa pang matinding misteryo ang katotohanang nagagawa at nakukuha pang magtiwala sa Diyos ang mga taong may pananampalataya, tulad ng mga pinatay at pinugutan ng ulo sa Iraq at Syria! Ito ang misteryo ng pananampalatayang Kristiano – ang kakayahan at kahandaang humarap sa pasakit at paghihirap para sa ikaluluwalhati ng Diyos, na siyang nasa likod ng panalanging binigkas natin ngayon: “Pag-ibig mo’y di kukupas, gawain mo’y magaganap.”

Nais ko sanang panghawakan nating lahat ang katotohanang ito. Misteryo ang buhay, oo … marami tayong hindi mauunawaan kahit ano pang aral ang gawin natin.

Pero ito ang pinalumulutang na katotohanan sa pagpili kay Pedro na tinaguriang “bato.” Ikaw ay Pedro, at sa batong ito ay itatayo ko ang aking simbahan, at hindi makapananaig sa kanya kahit ang kapangyarihan ng kamatayan!”

Kahit ang kapangyarihan ng kamatayan! Wala … Nada … Zero … Walang ibabatbat ang anuman sa kapangyarihan ng Diyos! Di talaga malirip ang kanyang kapangyarihan at karunungan! At ito pa ang matindi … mas mabuti na na tayo ay nasa panig ng siguradong magwawagi, sapagka’t ang puwersa man ng kamatayan ay walang ibabatbat sa kapangyarihan ng Diyos!

Kailangan pa bang i-memorize yan?