frchito

Archive for Marso, 2015|Monthly archive page

, , , , ,

MAHAL LAMANG BA, O BANAL?

In Uncategorized on Marso 28, 2015 at 11:02

HD-Pictures-Download-Of-Palm-Sunday-2015

images-1

Linggo ng Palaspas Taon B

Marso 29, 2015

MAHAL LAMANG BA O BANAL?

Bukang bibig ng marami ang eroplanong pinabagsak ng piloto sa Francia. Isinuong niya ang buhay ng 150 katao, kasama ang kanyang buhay sa tiyak na kamatayan. Hindi na para sa akin o sa ating lahat ang magbigay ng anumang hula o haka-haka sa kung anong dahilan at nagawa niya ito.

Sapat nang sabihing isinuong niya ang sarili sa panganib at tiyak na kamatayan. Kung ano ang dahilan ay hindi na para sa akin upang hulaan.

Pero dahil sa Linggo ng Palaspas ngayon, dapat siguro nating liwanagin na ang Panginoong Jesus ay dumiretso at tumuloy pa sa Jerusalem bagama’t batid niyang parang isinusuong rin niya ang buhay sa panganib. Ayon sa kasulatan, alam niya ang kahihinatnan. Batid niya na siya ay dadakipin, pahihirapan, at ipapasailalim sa batas ng mga Judio. Malinaw sa Banal na Kasulatan na alam niya ang kanyang sasapitin.

Pero ginawa niya ito, hindi dahil sa anumang dahilan, liban sa pagsunod sa kalooban ng Diyos. Hindi niya ibinuwis ang buhay sa ganang kanyang sariling desisyon, kundi bagkus, ito ang kalooban ng kanyang Ama.

Hindi ito isang tadhanang hinarap nang walang malayang desisyon sa parte ng Panginoon. Ito ay isang daang kanyang tinahak bilang pagtupad at pakikibahagi sa balak ng Diyos para sa kaligtasan ng tao.

Marami ngayon ang magsisikap upang gawing banal ang mahal na araw. Para sa karamihan, ang paggawang banal dito ay walang iba kundi ang pagtatakbuhan at pag-uunahan sa mga tabing-dagat, sa Baguio, o kung saan medyo malamig. Para sa iba, ang paggawang banal ay pag-iwas sa karne, pero paghahanap ng mamahaling mga isda at “seafood” na mas magastos pa sa iniwanang kainin. Para sa iba, ito ay ang pagpunta sa simbahan, pero pakikipag-away sa ibang driver sapagkat naunahan o nagitgit sa parking o sa daanan.

Nguni’t bakit ba “mahal na araw” ang tawag dito? Bakit ba banal na linggo ang taguri dito? Hindi ito banal o mahal dahil lamang tayo ay nagtakbuhan sa dalampasigan. Hindi ito banal dahil lamang pinalitan natin ang Jollibee o McDonald’s ng bacalao o sopa de mariscos. Hindi ito banal dahil nagpawisik tayo ng palaspas na bili naman sa tabing kalye at pagkatapos ay magagalit tayo kasi napakahaba ng mga pagbasa, at mas mahaba pa ang sermon ng pari.

Tingnan sana natin ang diwa ng mga pagbasa ngayon. Isinuong ng Panginoon ang sarili kahit alam niyang siya ay dadakipin. Ginawa niya ang kalooban ng Diyos, at ang paggawa ng Kanyang kalooban ay may halong hirap, hindi ginhawa; pagpapahindi sa sarili, hindi pagpapasasa sa sarili.

Mahal bang tunay ang iyong mahal na araw? O mas mahal lamang ang iyong gagastusin para ito ay maging banal?

Ang nais ng Diyos ay pag-ibig, hindi lamang sakripisyo, at kung tunay na gagawin natin ito, may kalakip na hirap ito, tulad ng sinapit ni Kristong ating Panginoon.

Ang mga araw na ito ay hindi lamang mahal, kundi banal!

,

DARATING ANG ARAW; DUMATING NA ANG ORAS!

In Uncategorized on Marso 21, 2015 at 10:50

images-1

Ika-5 Linggo ng Kwaresma –B

Marso 22, 2015

DARATING ANG ARAW; DUMATING NA ANG ORAS!

Parang magkasalungat ang dating ng mga pagbasa … Nangako si Jeremias na “darating ang mga araw kung kailan gagawa ako ng bagong pakikipagtipan.”

Sa ebanghelyo naman, nagwika ang Panginoon na “dumating na ang oras upang parangalan ang Anak ng Tao.”

Ang una ay mula sa hula o propesiya ni Jeremias. Ang ikalawa ay ang katuparan ng pangako ni Jeremias. Mula sa pangako at katuparan ay mayroong namamagitan. At ang namamagitan rito ay walang iba kundi ang higit nating kinakailangan ngayon.

Kailangan ko ngayon ng saganang buhos ng pag-asa. Napalilibutan tayo ng lahat ng uri na kawalang pag-asa, ng maraming mga pangamba, at lahat ng pagkawala ng katiwasayang pangkalooban. Hindi madaling tanggapin ang balita ng mga kristiyanong pinapatay at inuusig. Hindi madaling lunukin ang mga patuloy na panlilinlang ng mga tampalasang politikong tanging sariling bulsa lamang ang hanap. Hindi madaling tanggapin na ang bawa’t isyu ay laging pinagtatalunan ng napakaraming mga grupong kanya-kanya ang paningin sa lahat ng bagay.

Ito man ang hinarap na pagsubok ng bayan ng Diyos … ang mapatapon, ang lupigin ng banyaga at malalaking mga imperyo, ang maging alipin sa Egipto at marami pang iba. Dito pumasok ang pangako ni Yahweh sa pamamagitan ng propetang tulad ni Jeremias.

Pero mula sa pangako tungo sa katuparan ay mayroon tayong dapat gawin. Mayroon tayong tungkulin at pananagutan. Ito ang paksa ng pagninilay na ito.

Una sa lahat, ang bagong pangakong ito ay una, bago. Pangalawa, kakaiba … “di gaya sa mga tipang ginawa ko sa kaniang mga ninuno.” At ito ang bago: “Itatanim ko sa kanilang kalooban ang aking mga utos; isusulat ko sa kanilang mga puso.”

Ito ngayon ang tanong natin sa ating sarili. Ano baga ang nakaukit sa ating kalooban? Ano ang nakasulat sa puso natin?

Malimit ang laman ng puso natin at kalooban ay takot, pagkamuhi, galit at pighati. Sa araw na ito, magandang isipin ang pagunitang ito: “Darating ang panahon na gagawa ako ng bagong pakikipagtipan sa Israel at sa Juda.”

Sa biyaya ng Diyos ang pangakong darating ay dumating na. “Dumating na ang oras upang parangalan ang Anak ng Tao.” Pero mayroon pa rin tayong pananagutan upang lubos na maganap ito. At ito ang mga dapat nating gawin:

  1. Dapat mahulog at mamatay na parang trigo
  2. Dapat magbunga ng marami
  3. Ang mapoot sa sariling buhay upang magkamit ng tunay na buhay
  4. Ang sumunod at maglingkod sa Panginoon

Darating ang panahon … Dumating na ang oras … Sa Diyos ay walang noon, at bukas, bagkus isang walang katapusang NGAYON … at NGAYON ang tamang oras. Ngayon ang oras ng kaligtasan.

Huwag nang manghinawa. Huwag nang mawalan ng pag-asa. Ang Diyos ay nasa piling natin. “Diyos ko sa aki’y likhain, tapat na puso’t loobin.”