frchito

Posts Tagged ‘Misa de Gallo’

, , ,

TUWID NA DAAN, O PATAG NA DAAN?

In Simbang Gabi 2015, Taon K, Uncategorized on Disyembre 22, 2015 at 17:02

long_straight_road-wallpaper-1024x1024SIMBANG GABI 2015   Ika-8 Araw

Disyembre 23, 2015

[TINAPAY NG SALITA NG DIYOS]

TUWID NA DAAN O PATAG NA DAAN

Medyo nagsawa na ako sa katagang tuwid na daan. Halos araw-araw ay narinig ko sa mga nagdaang taon. Hindi ko sinasabing hindi ito tama. Wala tayong dapat pag-awayan sa konsepto ng tuwid na daan.

Sa katunayan, daan ang paksa ng mga pagbasa ngayon. At daan ang naging imahe ng paghahanda sa pagdatal ng Manliligtas. Ito ang paksa ng pagbasa mula sa hula ni Propeta Malaquias.

Ang puno at dulo ng mensahe ni Malaquias ay ito: Isusugo ng Diyos ang isang tagapaghatid na maghahanda ng kanyang daraanan. Di magluluwat at siya ay darating.

Naghihintay na naman ang ating bayan para sa pagbabago. Ilang dekada na tayong naghihintay ng pagbabago. Tuwing magkakaroon ng bagong pinuno, ang puso ng bawat Pilipino ay puno ng pag-asa na darating ang tunay na pagbabago.

Subali’t ilan na ang nagdaan. Ilan ang nangako. Ilan na ang nagpasimula ng kung ano-anong slogan. Pero magpahanggang ngayon ay luma pa ring kalakaran ang namamayani.

Meron kayang kulang sa tuwid na daan, daan ng pagbabago, daan ng katuparan o patag na daan? Isa itong malaking palaisipan para sa lahat.

Kung ating titingnan ang nilalaman ng mga pangakong binitiwan ng mga propeta, hindi daan ang binibigyang-pokus, kundi ang mensaherong maghahanda sa daraanan ng Panginoon. Hindi nangako ang Diyos sa pamamagitan ng propeta ng isang bagong highway, o bagong MRT or LRT, kundi ng isang taong magliligtas sa mga tao, hindi sa mga kalye.

Ang ibig sabihin nito ay napakasimple. Hindi ang daan ang dapat baguhin kundi ang mga gumagawa ng daan, tuwid man o baluktot o patag o baku-bako. Sa ibang salita, ang pagbabago ay napapaloob sa konsiyensya at kamalayan muna ng tao, bago ito mailatag sa kalye, sa buhay, sa gobyerno o sa lipunang pangkalahatan.

Dito ngayon tayo papasok lahat. Ang daan ay hindi mahalaga. Pero ang maghahanda sa daraanan ang mahalaga. Ang tao, hindi ang kanyang kasuotan o kabahayan ang dapat bigyang-diin. At matuwid man o lapat man ang daan, kung ang kalooban o moralidad ng tao ay baluktot, ay wala pa rin tayo mararating.

Posible ba kaya itong aking sinasabi?

Iyan ang mahalagang turo ng Banal na Kasulatan. Hindi perpekto si Samuel. Hindi perpekto si Hannah, si Zacarias, na kaya napipi ay hindi lubos na nagtiwala. Walang sinuman sa Biblia ang isinilang na santo. Wala sinuman sa namuno sa Israel ang nagising na banal. Pero ang lahat ay nagbago, nagsikap, nagpunyagi, at nagtagumpay sa tulong ng biyaya ng Diyos.

Kasama rito si Zacarias at si Elizabet. Kasama sila sa mga nagsikap, nakinig, sumunod at naging daan ng pagbabago.

Tayong lahat ay mahina, marupok, madaling lumimot. Tayong lahat ay isinilang na may bahid ng kasalanan. Pero ito ang tandaan natin.

Tulad ni Juan Bautista ay inaasahan tayo maging daan, maging daluyan ng pagbabago. Hindi na kailangang umasa pa sa isa pang muling mangangako na padadakilain niya ang bayan natin.

Hala! Mag-a la Juan Bautista rin tayong lahat. Ihanda ang daraanan ng Panginoon. Huwag na tayong magtalo kung tuwid ba o lapat, basta’t ang mahalaga ay wasto, tapat, patag ay hindi baluktot.

Advertisement

, , ,

MAHAL, MAHAL-AGA, MAALAGA!

In Simbang Gabi 2015, Taon K, Uncategorized on Disyembre 21, 2015 at 17:40

2-magnificat-cardSIMBANG GABI 2015 Ika-7 Araw Disyembre 22, 2015

[TINAPAY NG SALITA NG DIYOS]

MAHAL, MAHAL-AGA, MAALAGA!

Para talagang kalye serye ang ating nobena … Mga ordinaryong tao ang mga bida, mga walang sinasabing nilalang … mga simpleng taong walang nakakakilala at nagpapahalaga.

Ang taong simple ay madaling pasayahin … konting regalo lang hindi ka na makakalimutan. Malungkot mang aminin, ito ang dahilan kung bakit patuloy na nahahalal ang mga taong walang pagmamalasakit sa kapakanang pangkalahatan. Sa kaunting bigay na pera o bigas o anumang pabuya, malaking pasasalamat ang nagbubunsod sa kanila upang patuloy na ihalal ang mga tiwali at mga tampalasan at mapagsamantala.

Pero hindi natin sinasabing lahat ng simple ay ganito. May mga taong simple ngunit marunong kumilatis at magpasya nang wasto. May mga simpleng taong marunong tumanaw ng utang na loob at marunong tumingin sa mali at tama.

Kung kaya’t ituloy natin ang kalye serye ng Pasko! Ang bida ngayon ay dalawang babae na naman! Si Hannah at ang kanyang anak. Si Maria at ang kanyang hinihintay na sanggol. Pareho silang dalawang may tinanggap na mahal at mahalaga. Pareho silang naghintay ng sanggol at pareho silang biniyayaan ng Diyos. Pero hindi nila tinakbuhan ang pananagutan sa kanilang mahal na mahalaga rin, at pinahalagahan rin.

Narito ang liksyong mahalaga para sa atin. Marami rin tayong mahal. Mahal natin ang pamilya. Mahal natin ang mga tumutulong sa atin. Mahal natin ang mga cellphone nating mamahalin at mga gadgets na pagkalipas ng anim na buwan ay luma na. Pero sapagka’t mahal natin iyon, atin ring pinahahalagahan. Hindi natin ginagamit sa loob ng jeep upang mabighani ang mga mando – mandurukot na nagtataguyod sa business ng GSM (galing sa magnanakaw).

Ang mahal natin ay may halaga para sa atin. At anumang may halaga ay may tinatanggap na ALAGA … inaalagaan rin natin. Alam nating pahalagahan ang mga iPad natin o iPhone o Samsung o kahit Cherry o Hua-Wei. Alam rin nating alagaan ang mga ito, at hindi natin ipapangalandakan sa Divisoria o sa Pasay, o kahit sa Kalentong o sa Bicutan.

Alam nating mahalaga rin ang pananampalataya. Pero dito nagkakaiba ang mga saloobin natin. Pinahahalagahan ba natin ang pananampalataya natin, o handa tayong itapon ito dahil lamang sa hindi tayo sang-ayon sa turo ng simbahan? Handa ba tayong pahalagahan ito at depensahan? Handa rin ba tayo na ito ay pangalagaan at palaguin at palalimin?

Mahal ni Hannah ang kanyang anak. Mahal ni Maria ang kaniyang pinsang si Elizabet. At ang mahal ay mahalaga, puspos ng alaala at pinaglalagakan ng matinding pangangalaga. Ang nagmamahal sa isang mahalagang tao o bagay, ay ma-alaga rin.

Taon ngayon ng dakilang awa at habag. Ang awa ng Diyos ay isang mahalagang biyaya na hindi natin dapat waldasin. Bakit? Simple lang. Mahal tayo ng Diyos. Ang kanyang pagmamahal ay batayan ng kanyang dakilang pagpapahalaga sa ating lahat, lalu na sa mga makasalanan.

Ang mga makasalanan ay ako at ikaw … tayong lahat. At tayong lahat ay nangangailangan ng awa at habag ng Diyos na hindi niya ipinagkakait sa mga taong mahal niya, may alagang kaloob, at puspos ng alaalang nagbibigay-buhay.

Dalawang araw na lang. May dalawa pang araw tayo upang tumulad kay Hannah at kay Maria. Samahan natin siya sa pagpupuri at pagpapasalamat sa dakilang Diyos na Diyos ng awa at habag.