frchito

Posts Tagged ‘Kahulugan ng Paghihirap ng Tao’

, , ,

LILIPULIN, PAGAGALINGIN!

In Catholic Homily, Homily in Tagalog, Karaniwang Panahon, Taon K on Nobyembre 12, 2010 at 07:59

Ika-33 Linggo ng Taon (K)
Nobyembre 14, 2010

Mga Pagbasa: Mal 3:19-20 / 2 Tesalonika 3:7-12 / Lucas 21:5-19

Dalawang tila magkasalungat na larawan ang ipinipinta ng unang pagbasa. Dalawang hakbang ng Diyos … dalawang nag-uumpugang gawain na tila hindi dapat makita sa Diyos ayon sa ating makataong pang-unawa. Narinig natin si Malaquias na sa dalawa lamang pangungusap ay nagwika ang Diyos: “Lilipulin ko ang mga palalo at masasama,” at sa kabilang iglap ay nagwika rin ng ganito: “Ngunit ang mga sumusunod ay pagagalingin ng aking kapangyarihan na lulukob sa inyo, gaya ng sikat ng araw.”

Maliwanag pa sa sikat ng araw ang katotohanang ang Diyos ay Diyos ng katarungan at Diyos ng habag at dakilang awa.

Isa ito sa mga kababalaghan ng Diyos na malimit hindi maunawaan ng tao. Diyos na nagsusulit at Diyos na nag-iinit sa pagmamalasakit sa mga nagsisikap magpakabanal at magpakabuti! Salubungan ang ating pakikitungo sa Diyos, hindi puro pakabig, hindi puro papasok sa atin. Palitan, ika nga … nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa!

Sa mga huling Linggong ito ng taong liturhiko, tinatawag ang pansin natin sa mga bagay na may kinalaman sa higit mahahalagang bagay sa buhay. At sa unang pagbasa pa lamang ay narinig na natin kung ano ang isa sa mahahalagang bagay na ito …. Kung tayo ay dapat lipulin, o kung tayo ay karapat-dapat pagalingin!

Tingnan natin sumandali ang halimbawang pamalas ni Pablo … “dapat,” aniya, “tularan ninyo ang aming ginawa.” Hindi lamang iyon, sinabi pa niya: “hindi dapat pakanin ang ayaw gumawa.” Bigayan, palitan, hindi puro pakabig, hindi panay pahila. Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa!

Tingnan naman natin ang maling pinagkakabalahan ng marami … mga giyera, mga pagputok ng bulkan, mga trahedya na lahat ay nagbubunga ng pangamba at takot. Hindi ito ang mahalaga… hindi takot at pangamba, at hindi dahil sa gugunaw ang mundo at maglalaho ang lahat ng nakikita natin. Iyang lahat ng iyan ay mangyayari, bukas o makalawa … sa panahong hindi natin inaasahan. Ang mahalaga ay kung ano ang kahulugan ng lahat ng ito … ang pagpapahalaga sa Diyos ng katarungan at ang pagkilala sa kanya bilang Diyos na mahabagin at makatarungan.

Mayroon namang ang pinahahalagahan ay ang magandang pangalan lamang, ang kanilang imahe sa harap ng madlang tao, ang kanilang posisyon o kapangyarihan dito sa mundong ibabaw.

May isang higit na mahalagang bagay ang pahatid sa atin ng ebanghelyo … ang pribilehiyong makapagdusa katulad ni Kristo, para sa Diyos at sa kapwa, para sa kahariang walang hanggan. Parang hindi yata magandang balita ito! Sino ang gusto magdusa? Sino ang naghahanap maghirap? At sino sa atin ang matutuwa na tayo ay dakpin at usigin?

Tila tumbalik ang hanay ng pagpapahalaga ng Diyos, at talagang mahirap isakatuparan!

Subali’t ang magandang balita ay hindi lamang ang magandang pakinggan. Ang balitang mapagpalaya ay hindi lamang iyong nakakakiliti ng puso at damdamin. Ang balitang mapagligtas ay humihingi ng puhunan … nangangailangan ng “patinga” kumbaga … Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa!

Kamakailan, nabalita ang isang dalagitang pinagtangkaang patayin noong bata pa … halos pugutan ng ulo ng mga salarin, at pinutol ang dalawang kamay. Mahirap isipin … lalong mahirap tanggapin. Nguni’t sa kabila ng lahat, natanggap niya ang nangyari … sa kabila ng karumal dumal na bagay na ginawa sa kanya, hindi siya nagpatalo sa kasamaang palad. Gumapang mula sa siguradong kamatayan … nagsikap, nag-aral, nagpatawad at ngayon ay isa nang tanyag ng chef, na marunong magluto, maggayat at maghanda ng pagkain, kahit walang mga kamay at daliri! Isa itong kapwa natin Pinoy mula sa Mindanao!

Inusig, nilapastangan, pinahirapan at halos patayin … Hindi niya hinanap ito, ngunit tinanggap niya nang maluwag. Naghirap, nagdusa, nagpakasakit sa ngalan at alang-alang sa Diyos. Halimbawang malinaw na patunay sa mga kataga ng ebanghelyo: “Sa inyong pagtitiis ay tatamuhin ninyo ang buhay na walang hanggan.”

Dalawa ang puede natin pagpilian … tayo ba ay nabubuhay upang “lipulin” o tayo ba ay nagsisikap upang “pagalingin?”

, , , , , , ,

KALINGA, LINGAP, HANAP

In Catholic Homily, Homily in Tagalog, Karaniwang Panahon, Lingguhang Pagninilay sa Ebanghelyo, Tagalog Sunday Reflections, Taon B on Oktubre 19, 2009 at 17:02

Story of Jesus in Pictures 018
Ika-30 Linggo ng Taon(B)
Oktubre 25, 2009

Mga Pagbasa: Jeremias 31: 7-9 / Hebreo 5: 1-6 / Marcos 10: 46-52

Nakagawian ko nang bigyang lagom ang mga pagbasa sa tatlong magkakawing na mga kataga, isa para sa tatlong pagbasa. Isa itong nakasanayan ko nang pamamaraan upang mailahad ang ilang hibla ng pangaral na lumulutang sa mga pagbasa sa bawa’t Linggo ng taong liturhiko.

Bagama’t hindi natin maikakahon ang salita ng Diyos, tungkulin ko bilang pari na pagpira-pirasuhin kung baga, ang Salita tulad nang ang tinapay ng Eukaristiya ay pinagpipira-piraso natin sa Misa at ibinabahagi sa bayan. Mayaman at matalim at malalim ang Salita. Susun-suson ang mga nagkukubling kahulugan na makapagpapayaman sa buhay pangkaluluwa ng tao. Sa yaman at lawak at lalim na ito ng pangaral ng Salita, bawa’t Linggo, ay mahalagang pag-usapan natin ang ilan lamang sa mga hiblang ito na hindi natin maikakamada sa iisang iglap, at maipapaloob sa iisang maikling pagninilay.

Nais kong isipin na isa sa maraming hiblang lumulutang sa mga pagbasa ngayon ay ang maigting at mainit na kalinga na mula sa Diyos. Ang kalingang ito ay nakita natin sa mainit na pagtingin at pangangalaga para sa mga “nalabi sa Israel.” Nadarama natin ito sa pagsisikap ng Diyos na “tipunin ang kanyang bayan mula sa sulok ng sanlibutan.” Nakikita natin ito sa kanyang pagbubukod-tanging pagmamatyag sa mga “bulag at mga pilay, at mga inang may pasusuhin.” Damang-dama natin ito sa pagtuturing Niya kay “Israel na para Niyang anak,” at kay Efraim bilang Kanyang “panganay.”

Kalinga … ito ang hanap natin lahat. Kalinga … ito ang inaasam ng milyong nagdurusa pa rin magpahangga ngayon dahil sa baha, bagyo, at marami pang suliraning nagpatong-patong sa bayan natin. Kalinga … ito ang pangarap, pithaya, at sanghaya ng puso ng bawa’t Pinoy.

Kalinga … ito ang magandang balitang hatid ng liturhiya sa araw na ito. Ito ang ating hanap … Totoo … at ito ang lingap na pahatid sa atin ng Diyos. Sa Kaniyang pagkakalinga na ipinamalas hindi lamang kay Israel at Efraim, atin ngayong bukambibig: “Gawa ng Diyos ay dakila kaya tayo’y natutuwa!” (Salmong Tugunan).

Lingap … ito ang buod ng ikalawang pagbasa. Ang lingap at kalinga ng Diyos ay naging makatotohanan sa katauhan ni Kristong dakilang saserdote. “Itinalaga siyang maglingkod sa Diyos” at para sa tao. Hinirang siya at itinalaga ng Diyos na nagsabi: “Ikaw ang aking Anak, Ako ang iyong Ama.” Lingap ng Diyos na nagmahal nang sapat sa Kanyang bayan, upang isugo ang kanyang bugtong na Anak, para sa ating kaligtasan.

Lingap at kalinga ang hanap ng marami ngayon, kung kailan ang Pilipinas ay parang siniphayo ng tadhana. Tila tinikis ng kapalaran ang bayan natin, na nagdaan at nagdadaan pa rin sa hagupit ng kalikasang nag-aalboroto. Lingap at kalinga ang hanap natin sa lipunan, na nakilala sa maraming taon bilang “el pueblo amante de Maria,” ang bayang umiibig kay maria, isang bayang natanghal sa pamilya ng mga bansa bilang bayang tinaguriang “el pueblo Filipino te da su corazon” … isang bayang nag-alay ng puso sa Diyos mula pa sa mga nagdaang maraming taon.

Hanap … Tulad ni Bartimeong bulag na naghanap nang masinsin sa Panginoon, palahaw ang ating sigaw sa Panginoon sa oras ng panganib at pagsubok: “Jesus, Anak ni David, mahabag po kayo sa akin!” Nguni’t ang naghanap ang siyang natagpuan ng hinahanap … Tumigil si Jesus at ipinatawag ang naghahanap at nagwika: “Humayo ka; magaling ka na dahil sa iyong pananalig.”

Hindi lamang mga tulay at bahay ang naanod ng baha. Hindi lamang mga daan at mga gusali ang sinira ng bagyong Ondoy at Pepeng. Nawasak rin ang batayan ng ating kakayahang panatilihing matatag ang pananampalataya at pag-asa natin sa Diyos at sa sarili. Nagapi ng malagim at malungkot na katotohanan ng malawakang paghihirap ang kapanatagan ng kalooban at pananalig sa Diyos na mapagkalinga at nagbibigay-lingap sa atin hanggang ngayon … sa kabila ng maraming pagdurusa.

At dito papasok ang magandang balita … Ang magandang balita ng kaligtasan ay hindi dapat unawaing wala nang paghihirap, wala nang pagdurusa, at wala nang pagdududa. Ang magandang balita ay hindi lamang para sa ngayon at dito sa mundong ibabaw. Ang magandang balita ay may kinalaman sa dakilang panawagan ng Diyos sa isang kinabukasang dakila na hindi makakamit sa daigdig na ito.

At ang magandang balita ay may kinalaman sa malalim at batayang kahulugan ng mga nagaganap sa buhay ng tao, maging ang kahulugan na dapat natin mapulot sa gitna ng lahat ng kapaitang nagpapababa sa antas ng pag-asa ng bayang Pilipino. Ito ang katotohanang moral na mahirap man at mapait man pakinggan, ay siyang maghahatid sa tunay na kalayaan, at kaligtasan.

Isa sa mga katotohanang moral na hatid sa atin ng mapait na karanasan sa mga nagdaang mga linggo ay walang iba kundi ito … Ang pagdurusa ay bunga ng kasalanan ng tao. Ang kamatayan ay bunga ng kasalanan. At ang pagbabago ng takbo ng klima ay hindi isang pag-aalboroto ng kalikasan tulad ng isang juramentadong bigla na lamang nawala sa sarili at nagwalang-hiya. Bunga ang lahat ng ito ng kasakiman, katakawan, pagkamakasarili, at kawalan ng wastong pangangalaga sa kalikasan.

Nguni’t sa kabila ng katotohanang ito, ang kabilang mukha ng katotohanan ay namamalas din natin. Ang katotohanang tayo ay may kakayahang bumangon sa pagdurusa at makapagpakita ng pagkalinga, lingap, at pangangalaga sa isa’t isa. Sa kabila ng paghahanap natin sa kariwasaan at katiwasayan ng buhay, naaantig ang damdamin natin tuwing sasapit ang mga trahedya. Lumilitaw ang napakaraming bayaning sa ating wari ay walang pansin at walang pakundangan at walang pahalaga sa kapwa. Naglalabasan ang mga taong salat na salat rin sa mga pangunahing pangangailangan, nguni’t nanduon sila na nag-aalay ng kanilang angking yamang hindi mabibigyang-halaga – ang kanilang sarili.

Hindi pa huli ang lahat. Hindi pa lubusang naglalaho ang lahat ng yamang taglay ng bayang Pinoy. Kalinga ng Diyos ay nagkakabuhay sa lingap ng kaloob natin sa isa’t isa – sa pamamagitan ng bayanihan. Hanap man natin ang kariwasaan at kagaanan o alwan sa buhay, handa pa rin tayong magtiis, magbata ng dagdag pang hirap, at magpasan ng krus bilang tagasunod ni Kristo.

Kalinga at lingap man ang hanap; kalinga at lingap ng Diyos rin ang ating ginaganap … sa simple at payak na pamamaraan. Bulag mang paapu-apuhap sa dilim, liwanag ng panawagan ng Diyos ang ating hinaharap. At ang hinaharap nating ito ay isang tagubiling malinaw pa sa araw sa tanghaling tapat: “Humayo ka; magaling ka na dahil sa iyong pananalig.”