Ika-2 Araw ng Simbang Gabi(K)
Diciembre 17, 2009

Mga Pagbasa: Genesis 49:2, 8-10 / Mateo 1:1-17

Marami pa rin ang nasa simbahan sa ikalawang araw ng simbang gabi. Taun-taon, ang unang araw ay laging punong-puno ng tao. Ang ikalawang araw ay marami pa rin, nguni’t sa ikatlo hanggang sa kalagitnaan ng nobena, ay unti-unting nababawasan ang nagsisimba, liban kung tumama sa araw ng Linggo ang kalagitnaan ng Simbang Gabi.

Kahapon, binigyang-pansin natin ang isang mataimtim na panalangin na nagmula kay Isaias: “ibuhos nawa sa atin ng kalangitan ang Makatarungan!”

Sa araw namang ito, dalawang kataga ang lumulutang sa unang pagbasa … mga katagang nagbibigay-lagom sa buod ng ating pagiging kasapi ng Santa Iglesya o Simbahang Katoliko. Malimit na makitid ang pagkaunawa ng tao sa pagiging kasapi ng Simbahan. Malimit na para sa marami, ang pagiging kasapi ng Simbahan ay napapaloob sa pagkabilang dito, sa pakikisalamuha sa grupo, sa pagsama sa pagsamba tuwing Linggo o pistang pangilin.

Kung ganito lamang ang kahulugan ng iglesya o pakikibahagi sa simbahan, sapat na ang makisalamuha o makisama sa grupo upang mapabilang sa santa Iglesya.

Tingnan muna natin sumandali ang kinapapalooban ng unang pagbasa. Si Jacob ay may 12 anak na lalaki. Sa kaniyang pagtanda, inisip niya ang kinabukasan, at kung sino ang nararapat mamuno sa kanyang malaking angkan. Sa pag-iisip niya sa mahalagang bagay na ito, tinipon niya ang kanyang angkan at sinabi nang buong linaw: Magtipon kayo at makinig!

At sa pagtitipong ito lumitaw ang kalooban ng Diyos para sa kanyang angkan. Ang lahi ni Juda ang siyang mamamaulo at maghahari. Sa kanya magmumula ang Mananakop, ang siyang titingalain ng buong bayan bilang tagapag-hawak ng pamumuno sa lupaing Israel.

Ito ang pangakong pinanghahawakan natin. Ito ang hulang ang kaganapan ay hinihintay natin, at ginugunita natin tuwing Adviento o panahon ng pagdating. Ito ang nagbibigay sa atin ng marubdob na damdamin ng paghihintay at pag-asa. Naganap ito sa kasaysayan sa pagdating ni Kristo noong araw ng Pasko, na pinaghahandaan natin sa panahon ng pagdating. Nagaganap pa rin ito magpahangga ngayon sa ating simbahan. Patuloy siyang dumarating sa hiwaga, sa pamamagitan ng sakramento ng Simbahan at sa pitong sakramentong alay ng Simbahan.

Ngunit sa Adviento, may isa pang pagdating tayong hinihintay – ang pagdating Niya sa wakas ng panahon.

Sa kanyang pagdatal sa araw ng kanyang pagsilang at sa kanyang muling pagbabalik, mayroong panahong pagitan. Ito ang panahon ng Santa Iglesya. Ito ang ngayon at dito – sa lupang bayang kahapis-hapis.

At para maging ganap na kasapi ng Simbahan, ng mga sumasampalataya at naghihintay sa kaganapan ng pangako ng Diyos, dalawang magkatuwang na bagay ang dapat natin gawin: magtipon at makinig sa Panginoon.

Sa lumang tipan, ang katipunan ng mga Israelitang sumampalataya kay Yahweh, na tumugon sa Kanyang panawagan ay tinawag na qahal. Ito ang mga tinawagan at tinipon ng Poong Maykapal. Ito ang “ekklesia”, ang mga katipunan ng mga “ekkletoi” – mga salitang Greko na pawang galing sa katagang “kaleo” na ang kahulugan ay “tumawag.”

Kung gayon, ang katipunan ng sumasampalataya na tinawag ng Diyos ay ang ekklesia o iglesya. Hindi isang tao ang tumawag sa atin kundi ang Diyos.

Pero may isa pang salita na dapat tayong unawain – makinig. Hindi sapat ang magtipon. Ginagawa natin yan tuwina. Maraming tao ang nagtitipon upang manood ng palabas sa Araneta coliseum. Maraming tao ang makikitang nagtitipon sa MOA tuwing Sabado, Linggo, at pista opisyal. Pero hindi sila iglesya. Hindi sila simbahan. Ang simbahan ay kung ang mga tinipon ay nakikinig. At alam ba ninyong ang salitang “obedience” o pagsunod sa Ingles ay galing sa salitang “audire” (ob-audiens), na ang kahulugan ay makinig?

Walang taong makasusunod sa utos kung hindi man lamang makikinig. Walang pagtalima kung walang pakikinig. At walang pananampalataya (obedience of faith) kung walang pakikinig sa salita. Sa katunayan, sinabi ni Pablo nang malinaw: “ang pananampalataya ay bunga ng pakikinig” (Roma 10:14).

Kay raming iba-ibang tinig ang naririnig ng tao ngayon. Kay raming iba-ibang pangaral ang matutunghayan natin sa panahon natin. Sa araw na ito, dalawang paalaala ang ating pinanghahawakan: magtipon at makinig.

Ito ang ginagawa natin sa Misang ito. Nagtipon tayo nguni’t kung walang pakikinig, namasyal lang kayo o nag-date … o dili kaya’y nag-text o nagpalipas ng oras kasama ng barkada. Nagsimba lang kayo, pero hindi sumamba. Marami ang sumisimba sa Simbang Gabi. Pero hindi ganoong karami ang sumasamba sa Simbang Gabi. Ang pagsisimba at pagsamba ay ang bunga ng dalawang utos ni Jacob na ngayon ay umaalingawngaw sa pandinig natin: magtipon at makinig.