LINGGO NG PALASPAS

Marso 24, 2013

OSANA? O BAKA NAMAN, O SIGE NA!

Sanay tayo sa larawan ng mga alalay. Halos lahat ng tanyag na tunay na tanyag ay sandamakmak ang alalay. At yamang ang politica natin ay showbiz na showbiz na rin, pinakamaraming alalay ang mga politico sa bayan natin. Saanman sila pumunta … saanman sila naroroon, ang mga alalay ay parang patunay sa awiting ganito ang linya: “Saan ka man, naroroon sinta ..”

Pero nang pumasok ang Panginoon sa Jerusalem, sandamakmak rin ang mga alalay. Hinatak at dinala nila lahat ang unang mahugot sa kanilang katawan at kapaligiran. May nagtanggal ng mga balabal … ginawa nilang alfombra o tapakan ng Panginoon. May nagsira ng mga puno at palumpong … Pinitas ang mga sanga, ginupit ang mga dahon at iwinagayway, kundi ilinatag sa daraanan ng Panginoong dumarating sa ngalan ng Diyos.

Hindi magkamayaw sa ingay, sa galak, sa tuwa at pagbubunyi nang dumating si Jesus sa lungsod.

Pero uso na rin yata noon ang palitan ng partido. Hindi naglaon ay ang mga maiingay na alalay ay nagsipagbaligtaran na ng partido. Yaong mga dating napaos sa kasisigaw ng Osana ay nagbago ng tugtugin … nagpalit ng awitin … at nagbaligtad sa kanilang hiyaw … En vez na Osana ay naging O sige na! ipako yan sa krus!

Sa buhay natin, ilang beses na tayo nagbago ng isip? Ako, inaamin ko … pabago-bago ang isip ko rin sa maraming bagay. Ilang beses tayo bumaligtad sa ating pangako? Ako … may mga pangako ring tinalikuran … Ilang beses tayo bumalikwas at lumayo sa orihinal nating mga layunin at adhikain?

At yamang narito tayo sa paksang ito? Ilan ang kilala ninyong balimbing na dati-rati ay kakampi noong si kwan, pero ngayon ay kakampi na ni ano? Ilan sa atin ang sanga-sanga ang dila at kapag nabusalan ay nagsasalawahan?

Di ba’t ito ang kwento ni David? Di ba’t ito ang kwento ng mga propeta tulad ni Jonas? Na sa halip na tumungo sa Nineve ay bagkus lalu namang umalis palayo? Di ba’t tayong lahat ay salawahan? Di ba’t tayong lahat ay makasalanan?

O anyare sa Jerusalem? Sandamakmak na alalay ang sumalubong, parang dumating sa bayan si Sir Chief at naglabasan ang lahat ng halos mahimatay sa kanyang pagdating. Pero pagkatapos ng ilang araw ay ano ang nangyare? Nasaan sila?

Hayun! Matapos sumigaw ng Osana, ay iba na ang sigaw nila … O Sige Na! Ipako na yan sa krus! Palayain na ang aming bagong Sir Chief, si Barabas!

Banal ang buong Linggong ito. Banal at handa tayong makarinig ng kaunting pasaring mula sa Diyos … bukas ang looban natin na magtika at gumawa ng kaunting pagsisisi.

Eto ang dapat siguro natin marinig. Malimit sa buhay natin, ito ang ating sigaw … At kung yan man ay kasalanan, ay sapagka’t kami ay tao lamang … Alam ko masama, pero sige na, wala na tayong magagawa. Alam kong mali, pero sino ang hindi nagkakamali? Sige na!

Alam nating hindi angkop sa kalooban ng Diyos, pero anong karapatan ng mga pari upang humusga? Sino ang dapat magsabi sa akin kung ano ang aking dapat gawin? Malinis ang aking konsiyensiya … Siya, sige na!

Sa halip na unahin ang Diyos at bumigkas ng Osana, anyare? Heto … napapalitan tuwina ng O SIGE NA! BAHALA NA! PUEDE NA!

Sa dinami-dami ng mga alalay ng Panginoon, nang tumiwalag ang karamihan at nag-asal balimbing, mayroong kaunting nanatili sa kanyang likuran. Ito ang mga hindi pansamantalang mga alalay at tagahanga. Ito ang mga tunay na disipulo.

Ang kailangan ng Panginoon ay hindi mga alalay, bagkus mga tunay na tagasunod!