Ika-26 na Linggo ng Taon(A)
Septiembre 28, 2008

Mga Pagbasa: Exequiel 18:25-28 / Filipos 2:1-11 / Mateo 21:28-32

ANGAL, ARAL, ASAL!

Angal ang pahiwatig ng unang pagbasa. “Hindi makatarungan ang pamamaraan ng Diyos,” ang paratang ng mga tao kay Exequiel. Naghagilap si Exequiel ng angkop na tugon sa walang batayang paratang. Tanong ang kanyang baling sa mga taong atungal at paratang ang bukang-bibig. “Hindi ba’t ang kamatayan ay bunga ng pagsuway sa kalooban ng Diyos?” “Subali’t hindi ba’t ang nagbabalik-loob sa kanya ay tatanggap ng buhay?”

Mahalaga na ating matanto ang bunga ng paratang at atungal. Ito ang malimit natin gawin sa buhay. Ito ang kay daling gawin – ang manisi, ang maghanap ng mapagbubuntunan ng galit, ang mapagtatapunan ng lahat ng uri ng ating negatibong reaksyon sa mga bagay-bagay na hindi angkop sa ating pag-asa.

Nguni’t mahalaga na ating matanto ang sagot ng Panginoon sa kalooban ng Ama, bagama’t labag sa kanyang kalooban at kagustuhan. Hindi angal, bagkus aral – ang dakilang aral ng kanyang pagpapakababa at pagsasa-anyong alipin, magpahanggang kamatayan sa krus.

Nakapaghagis na ba kayo ng bato sa isang tahimik at malalim na lawa? May batong matitigas, mga batong buhay, na kung lumubog sa tubig ay bigla at pabulusok. Deretso sa ilalim, wika nga. Nguni’t may uri ng bato na kung ihagis mo ay hindi agad lumulubog. Umiindayog, umiikot, unti-unting pumapasailalim ng tubig, parang nagsasayaw sa lawa, hindi kagya’t bumubulusok.

Ito ang aral na dulot ng hindi pag-angal – ang pagtanggap sa kalooban ng Ama. Ang mga matitigas ang ulo – ang matitigas na bato – ay pabulusok ang pagbaba sa ilalim. Mabilis ang kanyang paglalaho. Subali’t ang ibang uri ng higit na malalambot na bato ay larawan ng taong maalam makisayaw sa indayog ng Espiritu ng Diyos, ang marunong makisayaw sa musika ng banal na Espiritu. Ito ang mga natututo, hindi sa angal, kundi tumatanggap ng mahahalagang aral.

May isa pa akong larawan para sa inyo. Sa mga bagyong nagdaraan sa atin, nakikita natin kung paano ang mga punong hindi marunong umindayog sa hangin ay kagya’t nababali. Marupok ang sangang hindi mahutok. Madaling mabakli ang sangang hindi maalam sumayaw sa hangin. Di tulad ng kawayan, na parang taong maalam yumuko at magparangya, ang mga matitigas ang puso at damdamin ay silang higit na nahihirapan sa pagbayo ng hangin at unos.

Panalangin natin bilang tugon sa unang pagbasa … “Alalahanin mo ang iyong dakilang habag, Panginoon!” Oo … pati ang Panginoon ay marunong yumuko, magpakumbaba, at magdalang-habag sa taong nagsisisi. Maging ang Diyos ay tulad ng kawayan, na marunong makiiisa, makisangkot, makihalubilo sa taong sinasagian ng lahat ng uri ng pagsubok.

Malaki, malalim, at malawak ang habag ng Diyos sa atin!

Ang angal ng mga tao kay Exequiel ay naging daan sa isang mahalagang aral. Ang aking guro sa Loyola, Baltimore ay may isang tayutay na angkop hinggil dito: riding the dragon … mas madali, ika nga ng mga Arabo, na pasunurin ang isang kamelyo upang tahakin ang landas at direksyong kanya nang tinatahak, kaysa sa bigyan mo pa siya ng isang panibagong landas.  Sa buhay, may mga pagkakataon na walang ibang dapat gawin, kundi ang lumulan sa likod ng isang dragon at maghintay ng tamang panahon upang kumilos. May mga pagkakataon na walang saysay ang lumaban, magmatigas, at manatiling tuwid at hindi matitinag. Mas madaling mabali ang mga tuwid at malutong na sanga.

Ang ating buhay bilang Kristiyano ay walang iniwan sa pagsunod sa indayog ng biyaya ng Diyos. Ang ating buhay ay walang iniwan sa isang taong, marunong makisayaw at sumunod sa tugtugin, ang magpadala kung saan umiihip ang banal na Espiritu.

Dito ngayon pumapasok ang sinasaad ng ebanghelyo. Dalawang magkapatid ang inutusan ng ama. Ang una ay mabilis pa sa lintik ang sagot: “Opo, tatay … pupunta po ako roon.” Ang ikalawa ay maagap pa sa kulog ang pagtanggi: “Wala po akong panahon … hindi ako pupunta.”

Subali’t ang mabilis ang bunganga sa pagsagot ay nauwi lamang sa salita. Hindi siya nagpunta. Hindi siya gumawa. Para siyang isang sangang marupok, at matuwid na hindi umindayog sa hinihingi ng pagkakataon. Ang matulin naman sa pagsagot ng hindi ay sumaliw, umindayog, at sumunod sa hinihingi ng pagkakataon … Nag-isip-isip siya at napagtanto na walang uuwiing mabuti ang magmatigas, umangal, at hindi gumawa.

Angal ang diwa ng unang pagbasa. Aral ang dulot ng ikalawang pagbasa. Subali’t ang aral na mataginting na ito para sa atin ay ang kahalagahan ng tamang asal! Ito ang asal ng mga taong marunong sumunod, marunong makisayaw at umindayog sa kalooban ng Diyos. Tulad ng isang batong malambot, hindi siya bumubulusok sa kawalan at kalaliman. Siya ay dahan-dahang nakikisayaw sa indayog ng tubig. Siya ang taong masunurin na ang buong pusong pakay, ay hindi lamang magwika, bagkus gumawa, ayon sa kalooban ng Diyos.

Ito ang aral ng mabuting Kristiyanong asal para sa mga taong dati-rati ay walang alam kundi puro angal at pagsalungat sa pangaral ng Diyos!