frchito

Posts Tagged ‘Binyag ng Panginoon’

PAGHAMON AT PANAWAGAN SA PAGLILINGKOD

In Panahon ng Pasko, Taon K, Uncategorized on Enero 9, 2016 at 14:53

BaptismOfChristPietroPeruginocat13a[TINAPAY NG SALITA NG DIYOS]

Binyag ng Panginoon

Enero 10, 2016

PAGHAMON AT PANAWAGAN SA PAGLILINGKOD

Tapos na ang Pasko mamayang gabi matapos ang Vesperas – ang panalangin pang takip-silim ng Simbahan. Nagwawakas ngayon ang Panahon ng Pasko, pero nagsisimula at nagpapatuloy ang diwa ng Kapaskuhan. Isinilang ang Mesiyas, at ang tagapagligtas ay may tungkuling dapat gampanan.

Malinaw ang pangaral ni Isaias … ang sanggol na isinilang ay “ang lingcod na itinaas, pinili at kinalugdan.” Malinaw na ayon sa ebanghelyo, ang kinalugdan ng Diyos Ama, ay walang iba kundi ang siyang bininyagan ni Juan Bautista, at ipinakilala ng Diyos sa madla at sa sanlibutan.

Kasabihan natin sa Tagalog na “hindi araw-araw ay Pasko.” Tumpak. Ibig sabihin nito ay matapos ang Pasko at Pista, ay mayroon tayong dapat harapin at tuparin. Hindi araw-araw ay pagdiriwang. Hindi araw-araw ay pasarap at bakasyon. Mayroong naghihintay na gawain at tungkulin.

Ito mismo ang diwa ng pagwawakas ng Panahon ng Kapaskuhan – diwang siya ring ipinakita sa buhay ni Kristong Panginoon.

Medyo may elemento ng drama ang kaniyang binyag. Tulad ng kaniyang pagsilang, napalibutan rin ng nakabibighaning elemento ang salaysay ng kanyang pagsisimula ng kaniyang misyon at ministeryo (tungkulin at paglilingkod).

At ito ang kahulugan nito sa buhay natin …

Hindi sapat na tayo ay sumama sa prusisyon … Hindi sapat na nahipo natin ang lubid ng Itim na Nazareno. Hindi sapat na tayo ay nagsimbang-gabi, o dumalo sa Misa ng Pasko, at ng Bagong Taon.

Hindi sapat na tayo ay nagpabinyag. Hindi sapat na tayo ay kinunan ng larawan noong First Communion. Hindi sapat na tayo ay nag-aral sa Catholic school.

Matapos ang binyag, matapos ang pasko, pagkalipas ng pista, ay mayroon tayong dapat harapin, dapat tupdin.

Nang si Kristo ay binyagan, ipinakilala siya ng Kaniyang Ama: “Ikaw ang minamahal kong Anak; lubos kitang kinalulugdan.”

Tayo ba kaya ay kalugud-lugod sa Diyos dahil lamang natanganan natin ang lubid kahapon? Tayo baga ay kaaya-aya sa mata ng Diyos dahil tayo ay nagsimba noong araw ng Pasko, kahit hindi naman tayo nakinig at nakipag-dasal? Tayo ba ay kalulugdan kaya ng Diyos dahil magara ang suot, masarap ang handa, at marami tayong napaskuhan?

Drama man ito o palabas, malinaw na ang naganap sa araw ng Binyag ng Panginoon ay isang paghamon – isang panawagan – at isang pasinaya sa higit pa!

Ito ay paghamon sa misyon, sa ministeryo o paglilingkod … Ito ay panawagan sa pagiging tunay na kawal ni Kristo at anak ng Diyos.

Kalugud-lugod ba kaya tayo sa Kanya sa araw na ito?

PINILI, ITINAAS, AT KINALULUGDAN!

In Uncategorized on Enero 10, 2015 at 09:21

Binyag ng Panginoon (B)

images-1

Enero 11, 2015

PINILI, ITINAAS, AT KINALULUGDAN

Sabi nila mababa raw ang pagtingin ng Pinoy sa kanyang sarili. Maraming puedeng naging dahilan nito: ang kasaysayan nating daan taong nasa ilalim ng mga banyaga, ang katotohanang wala pa rin tayong kaisahan sa maraming bagay, tulad ng wika, ang pagiging kulelat natin kumpara sa Singapore, o Malaysia, o Thailand …

Tanging showbiz na lamang ang pinanghahawakan natin. Tuwing darating ang Metro Filmfest, pinakahihintay ng marami ang parada ng mga bituin, tulad nang hinihintay ng marami ang prusisyon ng Itim na Nazareno. Sa gobyerno, tiyak ang panalo ng mga artista, ng mga kilala ang pangalan dahil sa TV, sa mga teleserye, o sa mga balitang nagbabaga, na ang balita naman ay pulos pa rin tungkol sa mga showbiz personalities.

Nakapagtataka, pero isa ito sa mga tanda ng kababaan ng ating pagpapahalaga sa sarili … Kapag may puti na matatas magsalita sa Tagalog o Bisaya, hangang-hanga tayo. Pero kapag may Pinoy na matatas magsalita o mahusay sa slang na tipong Ingles, galit tayo, kasi “mayabang,” “mahangin,” inglisero o inglisera kuno ang “hitad” o ang “timang.” Galit tayo sa inglisero at dadalawang salitang ingles ang ating alam tungkol dito: “super” o kaya “nosebleed.” Pero kapag nanalo ang Pinoy na isinilang sa Tate na wala ni isang hibla ng pagka Pinoy ang nanalo sa American Idol, nag-uunahan tayo para angkinin at ibalita sa buong mundo ang “galing ng Pinoy!” (Pero noong natalo na si Brian Viloria na isang inglisero galing sa Hawaii, tahimik ang lahat!)

Ang pista natin ngayon ay para sa ating lahat na (aminin na!) mababa ang self-esteem. Walang masama dito. Pati si Juan Bautista ay siguradong mababa ang self-esteem rin, sa ilang aspeto. Galing siya sa “bulubundukin ng Judea.” Namuhay siya sa ilang at ang pagkain ay insekto at pulut pukyutan. Hindi siya masyado nagpakilala ng sarili. Nagparangya pa nga siya sa harap ng “kordero ng Diyos.”

Sa katotohahan, lahat tayo ay galing sa ibaba, sa lusak, ika nga. Lahat tayo ay makasalanan, pero ito ang magandang balita para sa lahat … Ang Diyos ay nagsugo ng kanyang Anak, upang tayo ay maging tulad niya. Ipinadala niya sa atin ang Mananakop upang ihatid tayo sa rurok ng kaligtasan. At ang iniaangat niya ay hindi lamang self-esteem, o pagpapahalaga sa sarili. Ang kanyang pakay ay ihatid tayo sa langit na tunay nating bayan!

Mahalagang pangyayari ang binyag ng Panginoon. Ito ay tanda at pahimakas ng kung ano ang panawagan sa atin. Ito ay sagisag at nagtuturo sa kung ano ang kinabukasang naghihintay sa atin, ayon sa balak ng Diyos.

At ang lahat ng ito ay naganap, nagaganap, at magaganap pa dahil sa paghirang, dahil sa katotohanang pinili Niya, itinaas at kinalugdan ang kanyang bugtong na Anak: “Ikaw ang minamahal kong Anak, lubos kitang kinalulugdan.”

Huwag nang manatili diyan sa mababang antas ng pagpapahalaga sa sarili. Huwag nang tumangis. Mayroon siyang hinirang, sinugo, itinaas at kinalugdan. At sa pamamagitan Niyang Panginoon at Tagapagligtas, tayong lahat ay may kakayanan ngayong marating ang pangakong binitiwan Niya para sa ating lahat.

Lubos ka naming kinalulugdan, Panginoon!