frchito

Posts Tagged ‘Pagsunod sa Salita ng Diyos’

PANAKA-NAKA, PATUKA-TUKA, PATUNGA-TUNGANGA

In Panahon ng Pagkabuhay, Tagalog Sunday Reflections, Taon K on Abril 19, 2013 at 11:31

images-1Ika-Apat na Linggo ng Pagkabuhay (K)

LINGGO NG BUTIHING PASTOL

Abril 21, 2013

PANAKA-NAKA, PATUKA-TUKA, PATUNGA-TUNGANGA!

Mahirap ngayon ang makinig. Ang dami mong kalaban. Nandyan ang smartphone, na may mp3 player, na may maraming iba pa. Nandyan ang radyong maingay sa jeep, sa bus, at sa lahat ng restoran na pambata, pang bagets. Mahirap mag pokus. Kabi-kabila ang hila ng ingay, ng balitang ingay pa rin, kundi propaganda.

Sa mundo ng smartphone, madali ang magkaroon ng musikang nasa background, ika nga. Wala kang pinakikinggan, pero laging may musika. At kapag nagustuhan mo ang kanta, saka mo lang titingnan kung sino kumanta, at ano ang pamagat. Shuffle mode, sabi nga nila.

Ganito rin ngayon sa Misa, sa lahat ng simbahan sa buong bansa. Shuffle mode pa rin. Makinig kung kumanta si Father, at nagpakwela … nagpatawa, at inulit ang kwento na alam mo na naman – ang kwento tungkol sa telenobelang napanood ng lahat, o YouTube video na alam na rin ng lahat. Huwag makining kung ayaw mo sinasabi … tulad ng pangaral laban sa aborsyon, o pangaral laban sa same sex marriage, o mga bagay na wala na dapat pakialam ang mga pari, tulad ng premarital sex.

Ganito ang kultura ng shuffle mode … simba panaka-naka … kapag simbang gabi na simbang tabi lang naman … kapag fiesta na simbang ligaw lang naman … kapag Pasko na simbang pasyal lang naman … o kapag kasalan na simbang sosyal lang naman, para makita, para makakita o makasilay, para maging “in” sa samahan … simbang panaka-naka … kumbaga simbang patuka-tuka … o patunga-tunganga.

Ito ang simba ng mga taong ayaw makinig sa Salita ng Diyos (boring!). Ito ang simba ng mga kabataang gusto lamang sumawsaw, kumbaga – konting tuka rito, konting tuka roon – at balik sa celfon kung boring ang pari at walang palakpakan sa misa.

A ver! Tingnan nga natin ang tatlong pagbasa … ang lahat ay walang kinalaman sa panaka-naka, patuka-tuka, at patunga-tunganga!

Ang lahat ay may kinalaman sa pakikinig … nang lubos, nang tunay, at nang buong pagkatao. Ang mga Judio ay patuka-tuka lang ayon sa unang pagbasa. Nang marinig nila ang ayaw marinig, diyan naman sila nag-asal bakulaw at nagtuon ng galit sa mga Hentil. Ang mga Hentil naman ay natuwa at nagpugay sa Diyos sa kanilang narinig!

At ang matindi ay ito … ang mga daang libong mga nakaputi at nakasunod sa Kordero sapagkat nahugasan sila sa dugo ng Kordero. Sila ang nagdusa at nagtiis, dahil sa kanilang pagsunod sa kanilang narinig!

Tayo kaya, ano tayo? Nasaan tayo? Shuffle mode din kaya? Patunga-tunganga sa Misa, habang nagtetext o nag-uusap? Kasi boring si Father?

Linggo ngayong ng butihing pastol – si Jesus. May mensahe siya para sa kanyang tupa … Tayong lahat! Nguni’t may mabubuting tupa na nakikinig, at hindi panaka-naka lamang ang pakikinig. Mayroon rin namang masasamang tupa – ang mga pasaway na kumbaga ay patuka-tuka lamang … nagsisimba pero hindi … nasa may simbahan pero wala … nasa tabihan, nasa tumpukan, nasa daldalan, at nasa lugar kung saan may wi-fi, o kung saan may tinapay na libre … panaka-naka … patuka-tuka … patunga-tunganga.

Sa araw na ito, mamili sana tayo. Shuffle mode? Sige na nga … pasko naman eh… piesta naman eh! “Nakikinig sa tinig ko ang aking mga tupa; kilala ko sila at sila ay sumusunod sa akin!”

Isa lang ang gusto ko ulit-ulitin sa aking mp3 player ngayon … “Kaloob ko sa kanila ang buhay na walang hanggan, at wala isa man ang mapapahamak!” Eto pa … dagdag pa … “Papawiin Niya ang lahat ng luha sa [ating] mga mata!”

Saan ka pa? Makinig na at sumunod na! OK kung tupa niya, at hindi pato at biik ng mga palsong propeta!

Advertisement

NATUTUPAD HABANG NAKIKINIG!

In Catholic Homily, Homily in Tagalog, Ika-3 Linggo Taon K, Lingguhang Pagninilay sa Ebanghelyo, Tagalog Homily, Tagalog Sunday Reflections, Taon K on Enero 18, 2010 at 14:22


Ikatlong Linggo ng Karaniwang Panahon (Taon K)
Enero 24, 2010

Mga Pagbasa: Nehemias 8:2-4a, 5-6, 8-10 / 1 Corinto 12:12-30 /
Lucas 1:1-4; 4:14-21

Kagalakan ang himig ng unang pagbasa … pagdiriwang, pagsasaya, pasasalamat … dala ng kabatirang sa kabila ng pagkatapon sa Babilonia, nakabalik ang mga Israelita sa kanilang bayan upang muling ipundar at itayo ang kanilang bayan. Nakatutuwang isipin kung paano sila nagdiwang … nagpatirapa, umiyak, nakinig kay Ezra habang binasa niya ang aklat ng Kautusan. Naantig ang kanilang damdamin sa kabaitan ng Diyos, at sa mga katagang namutawi sa labi ni Ezra: “Huwag kayong umiyak … Umuwi na kayo at magdiwang. Ang walang pagkain at inumin ay bahaginan ng mayroon, sapagkat ang araw na ito’y dakila sa Panginoon.”

Kagagaling lang natin sa isang mahabang pagdiriwang at pagsasaya. Matapos ang Pasko, mayroon pa tayong huling hirit. Mahigit 3 milyong katao ang dumagsa sa Quiapo para magpugay sa Panginoong Jesus Nazareno. Pagkatapos nito ay may isa pang higit na matinding hirit ang Pinoy … nagdiwang nang todo-todo … humataw at humirit pa nang labis ang lahat sa Aklan, sa Bacolod, sa Marinduque, sa Tondo, sa Pandacan, sa halos lahat ng lugar sa buong kapuluan … higit sa lahat sa Cebu, upang ipagdiwang ang musmos na sanggol na siyang naghatid sa atin ng kaligtasan. Mahigit na 8 milyong katao, local man o turistang banyaga, ang dumagsa sa Cebu para sa Sinulog festival.

Tulad ng karanasang ipinahayag ni Nehemias, at tulad ng pangaral ni Ezra sa kanyang kababayan, “ang kagalakang dulot niya ay magiging kalakasan ninyo.”

Kagalakan at kalakasan … swak na swak ito sa kulturang Pinoy, sa ating isipin at saloobin. Mahalaga para sa atin ang kagalakan at kasayahan. Mahalaga para sa atin ang diwa ng piyesta, ang pagbubunyi at pagdiriwang sa maraming dahilan, umulan man o umaraw, umunos man o humupa ang panahon … mapa-trahedya o mapa-komedya, mapariwara man o mapanuto ang bayan … mayroon tayong laging natatagong hibla ng pagsasaya at pasasalamat, pagdiriwang at pagbubunyi sa Diyos na pinagmumulan ng lahat ng kagalakan.

Subali’t sa kabila ng lahat ng pagdiriwang, mayroon tayong dapat pang pag-ukulan ng pansin. Matapos ang piyesta at todo-todong pagdiriwang, mayroong mahalagang paalaala ang liturhiya natin sa araw na ito. Bukod sa paalaala na huwag umiyak at tumangis na galing kay Ezra, mayroon ring pagunita si Pablo sa atin: ang pangangailangang tayo ay kumilos bilang isang buong bayan, isang katawan, bagama’t may maraming mga bahagi.

Matay nating isipin, wala tayong kaibahan sa mga taga Corinto. Ang mga taga Corinto noong panahon ni Pablo ay puno ng pagtutungayaw, tigib ng lahat ng uri ng intriga at masalimuot na samahan. Watak-watak ang kanilang lipunan, at ang kaisahan ay tila isang imposibleng adhikain. Ito ang dahilan kung bakit ginawang misyon ni Pablo ang mga taga Corinto, at ang liham na ito na puno ng mainit na pangaral tungkol sa kaisahan ay galing sa kanyang masidhing pagnanasa na makintal sa kanilang isipan ang kaisahan.

Tapos na ang pagdiriwang para sa sanggol na mananakop. Ayon sa ebanghelyo, lumaki siya at lumago sa karunungan at sa edad. Tulad niya, lumalago din dapat ang ating pananampalataya. Lumalago din dapat ang kakayahan nating magdiwang nang wasto at may kapararakan, may kinahihinatnan. Bagama’t maraming magagandang bagay ang kaakibat ng lahat ng mga pagdiriwang na ito, tulad halimbawa ng katotohanang 25 milyong piso lamang ang ginastos ng Sinulog Foundation para sa lahat ng naganap sa Cebu noong Linggo, tulad ng katotohanang libo-libo ang sumama sa prusisyon, sa mga Misa, sa nobena at pang-espiritwal na pagdiriwang parangal sa Santo Nino, alam rin natin na marami ring dapat pang bigyang-pansin. Marami pang dapat pag-ukulan ng atensyon liban sa pagsasayaw sa kalye at pagsigaw ng “Hala Bira” o “Viva Pit Senyor!”

Ito ang isa sa mga tinutumbok ng ebanghelyo ni Lucas ngayon. Tumayo si Jesus sa sinagoga at nagbasa. Tulad ng naganap sa panahon ni Ezra, nakinig ang lahat. Marahil ay naantig rin ang kanilang damdamin, lalu na nang binasa niya ang tungkuling dapat gampanan ng Mesiyas na darating … ang magbigay kaluwagan sa mga sinisiil … ang mangaral sa mga dukha ng Magandang Balita … ang ipahayag ang pagliligtas na gagawin ng Panginoon.”

Nakinig silang lahat. Ngunit hindi sila napako sa pakikinig lamang. Hindi sila nanatili sa pagdiriwang lamang. Hindi sila nasiyahan sa pagsasaya lamang.

At ito ay nagmula mismo sa sinugong Mesiyas na hindi na cute na sanggol na kay sarap pisil-pisilin at amuy-amuyin … hindi na isang batang paslit na inuugoy-duyan sa kalye na nararamtan ng lahat ng uri at kulay ng kasuotan, na inilalagay sa mga tindahan at negosyo upang maging swerte o palamuti.

Hinahamon niya tayo ngayon … tinatawagan at inuutusan … “Natupad ngayon ang bahaging ito ng Kasulatan samantalang nakikinig kayo.” Ginawa niya ang ganang para sa kanya … tinupad … isinabuhay. Alam nating lahat ang kwento at ang kanyang nahita matapos ang lahat … paghihirap at kamatayan sa krus!

Nakikinig lang ba tayo? Nagdiriwang lang ba tayo o nagsasayaw sa kalye minsan isang taon? Nagpupunta lang ba tayo sa Quiapo para lamang makahawak sa lubid at matapos nito ay magpapaloko tayo muli sa mga trapo na gumagastos ng limpak-limpak para mabili ang ating dangal? O tayo ba ay sasama kay Jesus na nagpakit na halimbawa? … Natutupad habang nakikinig!