Ika-6 na Linggo ng Taon (K)
Pebrero 14, 2010

Mga Pagbasa: Jeremias 17:5-8 / 1 Corinto 15:12, 16-20 / Lucas 6:17, 20-26

Puno ng kabalintunaan ang mga pagbasa sa araw na ito … kabalintunaang halos ay nauuwi sa kasalungatan, at tahasang kabaligtaran. Ang pagbasa mula kay Jeremias, na isa sa mga propetang ang buhay ay puno rin ng kabaligtaran, ay nag-aalay ng isang larawan ng isang bagay na tila walang anumang bahid ng katotohanan … isang halamang tumubo sa ilang, isang punong nabubuhay sa katuyutan at sa kabila ng kasalatan.

Puno ng kabalintunaang tulad nito ang buhay natin bilang kristiyano. Magsimula tayo sa mismong nagsimula ng sangkakristiyanuhan – ang Panginoong isinilang na mahina, mahirap, at walang pangako sa isang sabsaban sa Belen, nanirahan at lumaki sa isang bayang siniphayo ng tadhana at ng kasaysayan … Nazaret … “Anong magaling ang puedeng manggaling sa Nazaret?”

Puno rin ng kabalintunaan ang kanyang pangaral … mapalad aniya ang mahihirap … mapalad ang mga mababang-loob …. Mapalad ang mga inuusig nang dahil sa kanya … Sa mata ng taong nahirati sa kalinangan ng salapi, kapangyarihan, at kakayahan, isa itong malaking dagok. Paano magiging mapalad ang mga walang kaya? Paano ituturing na mapalad ang mga inaapi at sinisiil? Paano dapat italaga ang mga naghihirap sa ngalan ng katarungan bilang mapalad at puno ng kagalakan?

Marami tayong halimbawa sa larangang ito halaw sa ating buhay na napalilibutan ng lahat ng uri ng katanungang tila walang kasagutan…

Ewan ko kung mapalad tayo at lahat ng naging pinuno natin ay pawang nabahiran ng mantsa ng katiwalian… Ewan ko kung mapalad ang Pilipinas at tayo ay pahirap nang pahirap, at ang antas ng ating edukasyon ay isa na sa mga pinaka-aba sa buong mundo! Ewan ko ba sa inyo kung maituturing nating kapalaran ang katotohanang ang hanay ng mga mangmang at mga dukha ay hindi kumakaunti at bagkus lalong dumarami?

Subali’t ito mismo ang tinutumbok ng magandang balita ng kaligtasan … na narinig natin makailang ulit sa mga nagdaang Linggo … kalayaan para sa mga bihag, kagalingan sa mga maysakit … Ito ang dahilan kung bakit siya isinugo ng Ama. At ito ang sinabi niya nang siya ay tumayo sa sinagoga at magbasa mula sa propeta Isaias … Ang lahat ng iyon, aniya, ay nagaganap habang sila ay nakikinig!

Sa aking pagninilay noong mga nakaraang Linggo, binigyang-diin ko ang katotohanang tunay na nagaganap ang mga ito sa panahon natin. Subalit akin ring binigyang-diin na ito ay nagaganap dahilan sa may mga “nakikinig.” Walang katuparan kung walang kalinangan ng pagtalima, pakikinig, at paggawa sa mga narinig.

Dito pumapasok ngayon ang magandang balita ng kaligtasan. Hindi ito isang lathala na binabasa lamang ng mga tagapagbalita. Hindi ito isang palabas at pahayag lamang ng taong ang pinagkakakitaan ay ang maglabas ng pawang magagandang “praise releases” sa madlang taong ang hanap lamang ay makiliti at “matuwa sa galak” dahil sa mga pambobola ng mga survey at kaek-ekan ng mass media purveyors.

Ito ay balitang ang pakay ay gumising, pumukaw, at tahasang gumulantang sa mga natutulog na taong nahirati na sa kalinangan ng kadiliman at katiwalian.

Nakalulungkot na kay rami sa atin ang kay daling matangay ng mga survey. Nakalulungkot na kay rami sa atin ang nadadala lamang ng magagandang damdaming dulot ng mga pangalang kumakatawan lamang sa ating maiinit na pangarap, nguni’t walang katumbas na kakayahan at lakas ng political will. Nakalulungkot isiping marami pa rin ang nasisilaw sa salapi at sa unos at dagundong ng mga palabas sa TV, pakitang-tao na tulad lamang at sinlalim lamang ng mga aspaltong ipinapalitada sa mga lansangan. Nakalulungkot isipin na ang nagwawagi ay tila ang mga madadatung, mahahaba ang pisi ng kakayahang material, at ang kulelat ay ang mga mayroong tunay na kakayahan upang isulong ang malalim na pangarap at kagustuhan nating umangat sa paggalang ng buong daigdig.

Subali’t ang aking mga sinasaad ay may kinalaman lamang sa mga taong darating … ngayon, 2010 hanggang 2016. Nguni’t ang magandang balita ng kaligtasan ay may kinalaman hindi lamang sa anim na taon, kundi sa kawalang hanggan. At dito papasok ang pangangailangan natin ng perspektibo – ng wastong pagtingin sa mga bagay-bagay. At ang wastong pagtinging ito sa mga bagay-bagay ay may kinalaman sa katotohanang hindi magagapi ng katiwalian, hindi magugupo ng kamatayan, at hindi matatalo ng kasamaan at kasalanan ng tao.

Tama si Jeremias. Ang taong tapat, tulad ng katapatan ng Diyos ay isang halamang nakapunla sa tabi ng batisan, sa tabi ng tubig na nagbibigay-buhay. Hindi matitinag ang punong ito … Bagama’t salat sa lahat ng bagay, ay puno siya at busog na busog na mga pagpapahalagang nararapat.

Tuyot ang kapaligiran natin ngayon sa maraming bagay. Ngunit sa tagtuyot, ang halamang tumubo sa ilang ay larawan ng pagwawagi … larawan ng kapalaran.

Malinaw ang hanap sa atin ng Diyos na nagbibigay sa atin ngayon ng isang panawagan at paanyaya, kalakip at ang isang paalala. Ang mapalad ay sinumang matutulad sa halamang tumubo sa ilang!

Anong uri ng halaman tayong lahat?

February 5, 2010
700 Tchoupitoulas St.
New Orleans, LA 71300