Ikatlong Araw ng Simbang Gabi (K)

Disyembre 18, 2012

Mga Pagbasa: Jeremias 23:5-8 / Mt 1:18-25

PANLASA AT LIWANAG; PATUNAY AT PATIBAY!

Pangatlong araw na. Puyat na marahil ang marami … pagod na. Sa maraming taon ko nang pagmimisa, alam kong sa ikatlo at ika-apat na araw, ay nangongonti ang sumisimba, liban sa mga nagpanatang tatapusin ang siyam na araw.

Magbalik-tanaw tayo. Sa unang araw, TIWALA at PANANAMPALATAYA ang ating paksa, sa kabila ng mundong tila pakawala. Kahapon, binigyang-diin natin ang diwa ng pinto ng pananampalataya. Dalawa ang sabi nating may hawak ng susing ito – ang Diyos at tayo mismo. Para mabuhay at magbunga ang pananampalataya, dapat nating buksan ang pinto ng puso at isipan natin, kung kaya’t pati ang pagsisimba ay dapat hindi lamang simbang tambay, simbang tabi, bagkus tunay na simbang gabi.

Ngayon, hindi lamang pinto ang pag-uusapan natin, kundi dalawang mahahalagang bagay tuwing magpapasko. Ang una ay ang asin.  Ang ikalawa ay ang ilaw. Ang asin at ilaw ay hindi puedeng mawala sa pasko. Ang asin ay sahog sa lahat ng ating handa sa pasko – mapa hamon, mapa spaghetti, at marami pang iba. Walang lasa ang pagkain kapag walang asin, at kung walang lasa ay halos hindi kinakain, ni pinapansin.

Ang liwanag naman ay bagay na lubha ring mahalaga. Hindi ito ang nakikita ng tao. Ang nakikita ng tao kapag may liwanag ay lahat ng naliliwanagan, hindi ang liwanag mismo. Sa madaling salita, ang lahat ay nakikita at napapansin kung magkaroon ng liwanag, pero ang liwanag mismo ay hindi natin napapansin, ni pinapahalagahan.

LASA at LIWANAG … Ito ang ating susing kataga sa ikatlong araw. Lasa … ang lasa ay patunay. Ito ang ninanamnam sa bibig. Ito ang bunga at patunay na may namamagitan sa pagkain at sa ating dila at bibig. Hindi lang patunay, kundi patibay – na nagiging dahilan upang hindi mabulok agad ang pagkain.

Nais kong imungkahi na ito ang ginampanan ni Jeremias. Siya ang nagpatibay sa pangakong darating: “Darating ang panahon,” aniya, “kung kailan magpapausbong ako ng makatarungang sanga sa angkan ni David.” Ano ba ang patunay na ang sanga ay may katuturan sa buhay natin? “Bilang hari, siya ay mamumuno at mamamahala nang may katarungan.”

Pangako itong hindi matabang, hindi malabnaw. May patunay, may patibay, may lasa at may katuturan. Lasap na lasap ni Jeremias, tulad ng salmistang nagwika: “Tikman at namnamin ang kagandahang loob ng Diyos.”

LIWANAG … may taong dilim, hindi liwanag ang dulot. Sa anumang samahan, mayroong taong kapag pumasok ay gumagaan ang puso at damdamin ng marami. Mayroon namang kapag sumama sa grupo, ay bumibigat ang damdamin ng marami … nangangamba, natatakot, nag-aatubili. Bakit? Sapagka’t wala silang kalinga, walang pag-iingat, mabigat ang mga yapak, at padalos-dalos ang paglalapat ng kanilang mga kamay. Sa Ingles, may tinatawag na “gentle presence” ang mga sikolohista. Hindi sila napapansin, o nagiging tampulan ng atensyon, ngunit, dahil sa kanila ay nakikita ng marami kung ano ang dapat mapansin at kagya’t nalalapatan ng atensyon.

Ito ang naging papel in San Jose. Banayad. Mahinahon. Mapagkalinga. Bagama’t nagduda, hindi niya iniwan si Maria. Ang kanyang pag-ibig ay tunay na may “pulp bits” ika nga. May bunga, may patunay, at lalung may patibay.

Dito ngayon papasok ang turo ni Papa Benito XVI mula sa PORTA FIDEI, o sa taon ng pananampalataya. Sabi niya, napakarami pa rin ang taong naghahanap at nag-aasam kay Kristo, sa Diyos, sa mga bagay na banal, at sa buhay na walang hanggan. Nguni’t ang suliranin ay ito … maaring ang tagapaghatid ng balita ay parang asin na wala nang lasa, parang ilaw na wala nang liwanag, walang bisa, walang tapang, at walang silbi.

Ito ang paghamon ngayon sa atin. Hindi daw katanggap-tanggap na ang asin ay mawalan ng lasa, at ang ilaw ay matago sa ilalim ng mesa. Bilang Kristiyano, tungkulin natin ang pagyamanin ang asin ng pagiging kristiyano at ang ilaw ng pagiging tagapaghatid rin ng magandang balita ng kaligtasan.

Huwag sana tayong manatili sa gilid, sa tabi, sa dilim, o sa walang sasapiting pahapyaw na pagkakilala sa ating pananampalataya. Gaya ng sinabi natin kahapon, nasa mga kamay rin natin ang susi ng pinto. Hindi kayang gawin ng Diyos ay ayaw mong gawin sa iyong ganang sariling kakayahan. God helps those who help themselves.

Bigyan nating bisa ang ating pagiging asin. Magpakita tayo ng bunga, patunay, at patibay. Bigyan nating liwanag ang ating mga ilawan. Hayaan nating ang lahat ng uri ng kadiliman ay mapawi ng liwanag ni Kristong ngayon ay nagsusumikap bumusilak sa ating pagkatao, sa ating buhay.

Hali! Pumasok na’t iwanan ang tagiliran, gilid o tabi ng simbahan. Sumali. Makilahok at makisangkot! Bilang asin, hubugin natin ang panlasa ng kapwa. Bilang liwanag, bigyan sila ng halimbawa ng kung paano ang maging patunay at patibay ng kagandahan at bisa ng magandang balita ng kaligtasan.