frchito

Posts Tagged ‘Liwanag sa Dilim’

, , ,

LIWANAG NA HANAP; KALIGTASANG GANAP

In Karaniwang Panahon, LIngguhang Pagninilay, Propeta Malaquias, Propeta Simeon, Taon A on Enero 31, 2014 at 16:30

2_2_presentation

Pag-aalay ng Sanggol sa Templo
Pebrero 2, 2014

LIWANAG NA HANAP; KALIGTASANG GANAP

Candelaria ang tawag sa pista natin ngayon. May kinalaman ito sa mga kandila, na kakaunti na lamang ang gumagagawa, nakakaunawa, at nagdadala. Pero, ano ba ang mayroon sa kandila na kailangan ipabasbas sa araw na ito?

Sa totoo lang, hindi naman talaga kandila ang pinag-uusapan dito, eh, kundi kung ano ang isinasagisag ng kandila. At ito ay walang iba kundi ang LIWANAG!

Pero, isa isahin natin… Magsimula tayo sa mga pagbasa. Sa unang pagbasa, ang ating bida ay isang malabong propeta na kakaunti naman ang sinulat o sinabi. Pero kahit malabo siya, mayroon siyang sinabing malinaw pa sa sikat ng araw. At ito ang malinaw niyang sinabi: “At ang Panginoon na inyong hinahanap ay biglang darating sa kanyang templo.”

Higit na lumiwanag ito sa kwento ni Lucas. Nang dalhin at ialay ang sanggol sa templo, bilang pagtupad sa sinasabi sa kautusan, medyo nasapawan sa eksena ang mga magulang na si Maria at Jose. Pumapel ang isang hindi inaasahang tao. Mayroon palang isang matandang walang ginawa kundi magpaali-aligid sa templo upang maghintay.

Naghahanap siya ng liwanag. Naghihintay siya ng katuparan at kaganapan ng kanyang pananampalataya. Naging propeta siyang tulad ni Malaquias. At nang nakita niya ang hinahanap, tumayo siya at ginawa ang isang bagay na wala sa script, ika nga. Kinuha niya ang sanggol at kinalong … nagpuri sa Diyos at namaalam nang bigla dahil aniya, ay “nakita na ng aking mata ang iyong pagliligtas.”

Ang dami ngayon na naghahanap sa kawalan. Ang dami ngayon ng nadadala ng kasinungalingan. Hanggang ngayon, halimbawa, wala pang may alam kung saan napunta ang pera ng bayan. Liban sa sabihing pinagparte partehan ng mga NGO, ay hindi natin alam kung sino talaga ang nanagana rito. Pero alam natin kung gaano kalaki ang halaga ng dambuhala at maraming mga bahay ng mga “honorable senators at congressmen.”

May pasintabi tayo kay Isaias, pero ang sinabi niya noon ay totoo pa rin … naglalakad pa rin tayo sa landas ng kadiliman, at naghihintay pa rin tayong sumikat ang liwanag sa karimlan.

Pero ngayon, Pista ng Candelaria, ay malinaw ang sagot ng mga pagbasa. Paano niya ba ginawa ito?

Ang sabi ng sulat sa mga Hebreo ay ito … Naging tulad natin siya sa lahat ng bagay. “Naging tao rin si Jesus tulad nila – may laman at dugo.” Pero, sa likod ng kanyang kapayakan at kasimplehan ay nabanaag ang liwanag na ating hinihintay – ang liwanag ng kaligtasan.

Mahirap makita ang liwanag kung lahat ay nauunahan ng panlilinlang, pandaraya, at kasinungalingan. Pero ang ating pagiging makasalanan ay hindi kailanman magwawagi sa lakas ng katotohanang mula sa Diyos, sa harap ng kapangyarihan ng katotohanan galing sa Diyos.

Pero kailangan natin maging tulad ni Malaquias. Mapagmatyag. Mapagsuri. Bukas ang puso sa inspirasyon o bulong mula sa itaas. Kailangan natin matulad kay Simeon … naghihintay … nagmamasid … naghahanap nang masinsin … at sa sandaling makita ay handang kumilos, handang gumawa, handang pumapel ika nga, para sa ikabubuti ng lahat …

Kinarga niya ang sanggol. Kinalong at itinaas habang tumataas rin ang kanyang panalangin at papuri sa Diyos na nagkaloob ng liwanag: “Kunin mo na Pangioon ang iyong abang alipin, ayon sa iyong pangako, yamang nakita ng ng aking mga mata ang iyong pagliligtas, na inihanda mo para sa lahat ng bansa.”

Huwag nating ismolin o maliitin ang kandila. Huwag nating maliitin o siphayuin ang mistulang walang halagang bagay o tao, tulad ng matandang si Simeon. Baka sila pa ang makapaghahatid sa atin sa liwanag na tunay. Huwag tayong pakapadala nang husto sa mga nagpapanggap na kagalang-galang … sa mga nagbabalita diumano ng naganap, pero naghuhubog ng kanilang sariling katotohanan sa isipan ng balana.

Maging tulad ni Malaquias. Mapagmatyag. Mapagmasid. Mapagkilatis. At higit sa lahat, bukas ang mata, ang isipan at ang puso sa katotohanan. Maging tulad ni Simeon. Masigasig. Mapaghintay. Mapaghanap sa totoo, at gumawa nang nararapat nang masumpungan ito.

Huwag ninyong itapon o ibasura ang mga kandila ninyo. Sagisay iyan ng inyong hanap at mithiin: ang liwanag ng Panginoon. Tanging sa kanya lamang makikita at matatanggap ang kaligtasang ganap.

Advertisement

, , ,

LIWANAG SA LUPAING BALOT NG DILIM

In Homily in Tagalog, Karaniwang Panahon, Lingguhang Pagninilay sa Ebanghelyo, Tagalog Sunday Reflections, Taon A on Enero 20, 2011 at 10:16

Ika-3 Linggo Karaniwang Panahon(A)
Enero 23, 2011

Mga Pagbasa: Is 8:23 – 9:3 / 1 Cor 1:10-13,17 / Mateo 4:12-23

Parang bumalik ang diwa ng Pasko. Paulit-ulit natin narinig ang hula ni Propeta Isaias tungkol sa darating na liwanag na siya nating ipinagdiwang sa panahon ng kapaskuhan. “Nakatanaw ng isang malaking liwanag ang bayang malaon nang nasa kadiliman …” Pati ang simoy ng hangin ay nagbago sa bayan natin … pati tag-ulan ay parang may nakalimutan at nagbalik. Sa halip na pagsisimula ng tag-tuyot ay hinahagupit tayo ng unos, ulan, baha, at tila bagyo dahil sa La Nina.

Nguni’t ang tanong natin ay hindi lamang sa kung bakit ang ulan ay namamayagpag sa bayan natin. Ang tanong natin ay mas matindi, mas kataka-taka … Totoo ba kaya ang hula ni Isaias. May liwanag bang namanaag sa ating namumuhay na balot ng lahat ng uri ng kadiliman?

Mahirap sagutin ito. Para sa aming mga pari na ang tungkulin ay ang maghatid ng magandang balita sa tao, tila panay na masamang balita ang nilalaman ng aking panitik at pangaral. Mahirap isara ang diwa at isipan sa katotohanang tumatambad sa ating paningin. Mahirap magkaila sa isang bagay na parang isang bulaklak na namumukadkad at ang amoy ay nakasusulasok sa ating mga ilong at lalamunan. Mahirap ikubli ang katotohanang ang bayan natin ay hindi lamang kulelat kumpara sa ibang katabing bayan natin, at napag-iiwanan ng iba pa na dati-rati ay mas mababa sa atin sa lahat ng antas at aspeto ng pamumuhay.

Matindi ang kadilimang bumabalot sa lipunan natin. Maraming iba-ibang uri ng mga panghambalos ang hawak ng mga tagapagpahirap sa atin. Maraming mga “bansa” at kapwa natin Pinoy ang patuloy na umaalipin sa atin. At patuloy pa rin ang mga gawang madilim ng mga taong namumuhi sa atin bilang Kristiyano o Katoliko.

At sapagka’t tapos na ang Pasko at tapos na rin ang pista ng Nazareno, at pista ng Banal na Sanggol na taon-taon ay ginagastusan at ipinagdiriwang ng buong sambayanan halos, balik tayo sa katotohanan na ang buhay natin ay malayong-malayo pa sa diwa ng ebanghelyo.

Nguni’t naparito kayo sa simbahan hindi upang makarining ng dagdag na panlalait mula sa aming mga pari. Naparito kayo upang makarinig ng magandang balita. Pero hindi rin ninyo maiaalis ang katotohahang ang magandang balita ay malimit nating sinasala at pinipili. Para sa marami, ang magandang balita tungkol sa prosperidad na may kinalaman sa “siksik, liglig, at nag-uumapaw” ang siyang pinipili at pinupulot. Ang kabilang pisngi ng magandang balita na may kinalaman sa pananagutan at responsibilidad ay malayo sa ating isipan.

Ito ang magandang balita na tinutumbok ni Pablo. Halos pinapagalitan niya ang mga taga Corinto na nagtutungayaw at nagkakahati-hati, at nagkakanya-kanyang panig o kampo. At ano ang batayan ng magandang balitang ito? Ang kamatayan ni Kristo sa krus. “Ipinangangaral ko nga ito, ngunit hindi sa pamamagitan ng pananalitang batay sa karunungan ng sanlibutan upang sa gayo’y hindi mawalan ng kabuluhan ang kamatayan ni Kristo sa krus.”

Panahon na upang ating tingnan kung anong uri ng magandang balita ang tinanggap natin. Ito ba ay ang ebanghelyo tungkol lamang sa prosperidad, o ang ebanghelyo na may kinalaman sa responsibilidad? Kung ang tinanggap natin ay ang nauna, wala tayong pananagutan, wala tayong dapat gampanan. Kung ang tinanggap natin ay ang ikalawa, haharapin natin ang misyon natin tulad nang hinarap ni Jesus ang kanyang misyon.

Matay nating isipin, puede na sanang manatili si Jesus sa Nazaret kung saan siya lumaki, kung saan siya maraming kaibigan at kamag-anak, kung saan siya matiwasay. Subali’t nang patayin si Juan Bautista, tumungo siya sa Capernaum, sa lugar ng Zebulun at Neftali, kung saan ang misyon niya ay naghihintay, kung saan ang kadiliman ay naghahari.

Ang pag-asang inaasam natin ay ang pag-asang ginagampanan natin. Ang magandang balitang hanap natin ay ang magandang balitang isinasakatuparan natin. Walang maghaharing kagandahan sa mundo kung walang makapangyayaring magpapatupad noon. Ang lahat ng ating minimithi ay dapat bunga ng gawain at pagsisikap nating masidhi. Tayo ang mga tagapaghatid ng magandang balita, at tayo rin ang tagapagpaganap ng laman ng ating bunganga. Tayo rin, samakatuwid, ang liwanag sa lupaing balot ng kadiliman.