Ika-3 Linggo Karaniwang Panahon(A)
Enero 23, 2011

Mga Pagbasa: Is 8:23 – 9:3 / 1 Cor 1:10-13,17 / Mateo 4:12-23

Parang bumalik ang diwa ng Pasko. Paulit-ulit natin narinig ang hula ni Propeta Isaias tungkol sa darating na liwanag na siya nating ipinagdiwang sa panahon ng kapaskuhan. “Nakatanaw ng isang malaking liwanag ang bayang malaon nang nasa kadiliman …” Pati ang simoy ng hangin ay nagbago sa bayan natin … pati tag-ulan ay parang may nakalimutan at nagbalik. Sa halip na pagsisimula ng tag-tuyot ay hinahagupit tayo ng unos, ulan, baha, at tila bagyo dahil sa La Nina.

Nguni’t ang tanong natin ay hindi lamang sa kung bakit ang ulan ay namamayagpag sa bayan natin. Ang tanong natin ay mas matindi, mas kataka-taka … Totoo ba kaya ang hula ni Isaias. May liwanag bang namanaag sa ating namumuhay na balot ng lahat ng uri ng kadiliman?

Mahirap sagutin ito. Para sa aming mga pari na ang tungkulin ay ang maghatid ng magandang balita sa tao, tila panay na masamang balita ang nilalaman ng aking panitik at pangaral. Mahirap isara ang diwa at isipan sa katotohanang tumatambad sa ating paningin. Mahirap magkaila sa isang bagay na parang isang bulaklak na namumukadkad at ang amoy ay nakasusulasok sa ating mga ilong at lalamunan. Mahirap ikubli ang katotohanang ang bayan natin ay hindi lamang kulelat kumpara sa ibang katabing bayan natin, at napag-iiwanan ng iba pa na dati-rati ay mas mababa sa atin sa lahat ng antas at aspeto ng pamumuhay.

Matindi ang kadilimang bumabalot sa lipunan natin. Maraming iba-ibang uri ng mga panghambalos ang hawak ng mga tagapagpahirap sa atin. Maraming mga “bansa” at kapwa natin Pinoy ang patuloy na umaalipin sa atin. At patuloy pa rin ang mga gawang madilim ng mga taong namumuhi sa atin bilang Kristiyano o Katoliko.

At sapagka’t tapos na ang Pasko at tapos na rin ang pista ng Nazareno, at pista ng Banal na Sanggol na taon-taon ay ginagastusan at ipinagdiriwang ng buong sambayanan halos, balik tayo sa katotohanan na ang buhay natin ay malayong-malayo pa sa diwa ng ebanghelyo.

Nguni’t naparito kayo sa simbahan hindi upang makarining ng dagdag na panlalait mula sa aming mga pari. Naparito kayo upang makarinig ng magandang balita. Pero hindi rin ninyo maiaalis ang katotohahang ang magandang balita ay malimit nating sinasala at pinipili. Para sa marami, ang magandang balita tungkol sa prosperidad na may kinalaman sa “siksik, liglig, at nag-uumapaw” ang siyang pinipili at pinupulot. Ang kabilang pisngi ng magandang balita na may kinalaman sa pananagutan at responsibilidad ay malayo sa ating isipan.

Ito ang magandang balita na tinutumbok ni Pablo. Halos pinapagalitan niya ang mga taga Corinto na nagtutungayaw at nagkakahati-hati, at nagkakanya-kanyang panig o kampo. At ano ang batayan ng magandang balitang ito? Ang kamatayan ni Kristo sa krus. “Ipinangangaral ko nga ito, ngunit hindi sa pamamagitan ng pananalitang batay sa karunungan ng sanlibutan upang sa gayo’y hindi mawalan ng kabuluhan ang kamatayan ni Kristo sa krus.”

Panahon na upang ating tingnan kung anong uri ng magandang balita ang tinanggap natin. Ito ba ay ang ebanghelyo tungkol lamang sa prosperidad, o ang ebanghelyo na may kinalaman sa responsibilidad? Kung ang tinanggap natin ay ang nauna, wala tayong pananagutan, wala tayong dapat gampanan. Kung ang tinanggap natin ay ang ikalawa, haharapin natin ang misyon natin tulad nang hinarap ni Jesus ang kanyang misyon.

Matay nating isipin, puede na sanang manatili si Jesus sa Nazaret kung saan siya lumaki, kung saan siya maraming kaibigan at kamag-anak, kung saan siya matiwasay. Subali’t nang patayin si Juan Bautista, tumungo siya sa Capernaum, sa lugar ng Zebulun at Neftali, kung saan ang misyon niya ay naghihintay, kung saan ang kadiliman ay naghahari.

Ang pag-asang inaasam natin ay ang pag-asang ginagampanan natin. Ang magandang balitang hanap natin ay ang magandang balitang isinasakatuparan natin. Walang maghaharing kagandahan sa mundo kung walang makapangyayaring magpapatupad noon. Ang lahat ng ating minimithi ay dapat bunga ng gawain at pagsisikap nating masidhi. Tayo ang mga tagapaghatid ng magandang balita, at tayo rin ang tagapagpaganap ng laman ng ating bunganga. Tayo rin, samakatuwid, ang liwanag sa lupaing balot ng kadiliman.