Ikalimang Araw Simbang Gabi | Kalakbay at Katoto

Posts Tagged ‘Ikalimang Araw Simbang Gabi’

Homilya sa Tagalog, Ikalimang Araw Simbang Gabi, Kabanalan ng Buhay ng Tao, Misa de Gallo 5th Day, Misa de Gallo Homilies, RH Bill

MAGLILIHI, MANGANGANAK, AT TATAWAGIN!

In Adviento, Catholic Homily, Simbang Gabi, Taon B on Disyembre 19, 2011 at 10:19

Ikalimang Araw ng Simbang Gabi(B)
Disyembre 20, 2011

Mga Pagbasa: Isaias 7:10-14 /Lucas 1:26-38

MAGLILIHI, MANGANGANAK, AT TATAWAGIN!

Ayaw natin ng anumang bitin … Gusto natin ay todo-todo, kompleto, hindi isang bagay na iniiwan kang naglalaway pa at umaasa pa ng higit pa. Noong bago pa ang Jollibee, hindi bitin ang bawa’t order mo. Malaki ang balot ng kanin, (na kalimitan nuon ay hindi nauubos ng mga bata), at hindi tinitipid ang gravy. Ngayon, parang dadalawang subo na lamang ang kanin, at ang hamburger nila ay parang dadalawang kagat lamang.

Iyan ang dahilan kung bakit nauso ang UNLI rice … pinauso ni Mang Inasal, na ngayon ay pag-aari na rin ng makapangyarihang bubuyog na nakausli ang puwet. Lahat ng UNLI ay kumikita, sa kadahilanan ngang ayaw natin ng anumang bitin o kulang.

Ayaw rin natin ng mga kwentong alanganin ang wakas, yung mga nobelang ang katapusan ay nakabitin sa ere, nakayangyang sa alanganin, at ang nanunuod ang dapat gumawa ng kanyang sariling katapusan. Wala na sa uso ang komiks noong araw na “wakasan” – walang “itutuloy” na nakakabitin.

Ayaw natin ng mga proyektong hindi tapos … mga kalsadang sinimulan ngunit walang siguradong pagwawakas. Sa Bohol, may isang tourist attraction, sa Loboc … isang tulay na tinutumbok ang isang lumang simbahan na kung natapos ay sana’y nawala na sa mapa ang matanda at mayaman sa kulturang simbahan. Bitin na bitin … isang malinaw na palatandaan ng katiwaliang umaalingawngaw at hindi maikukubli.

Ayaw natin ng anumang kaunti na lamang sana ay tapos na. Kay raming mga nagsimulang mag master’s studies at doctoral studies … Karamihan sa kanila ay natapos lamang ang academics, pero walang thesis o dissertation. Ang kanilang degree? ABD … anything but dissertation! Ito ang tunay na bitin … puro simula, walang katapusan. Isang proyektong nabuksan, nguni’t hindi nasaraduhan. Isang mithiing sinimulan, nguni’t walang katapusan, walang “closure,” sabi nga natin sa Ingles.

Pues, tingnan natin ang kwento tungkol sa simula, o sa bukang liwayway ng kaligtasan … isang kwentong may simula at may kaganapan! Di ba’t ang Diyos mismo ang nagsabi na siya ay ang Alpha at ang Omega, ang simula at ang wakas? Di ba’t sa bawa’t bukang liwayway ay may takipsilim, at sa bawa’t paggising ay may pagtulog, at sa bawa’t simulaing taludtod ay may panghuling saknong? sa bawa’t tula, sa bawa’t awit, sa bawa’t himig, may umpisa at may tapos …

Di ba’t sa bawa’t maikling kwento na may kilos pataas, ay may kilos pababa (rising action and denouement?) Hindi bitin … hindi kapos … kundi taos, tapos, at lubos!

Ito ang pangakong binitiwan ng Panginoon sa pamamagitan ni Acaz – “Ang Panginoon na rin ang magbibigay ng palatandaan: maglilihi ang isang dalaga at manganganak ng lalaki at ito’y tatawaging Emmanuel.”

May simula – maglilihi. May gitna – manganganak. At may wakas – tatawagin siyang Emmanuel. Tuluyan, hindi ginitlian. Hindi pinigilan. Hindi tinutulan, at hindi pinagtaksilan ang batang ipinaglihi!

Magulo ang lipunan natin. Sapin-sapin at susun-suson ang suliranin. Di pa man natatapos ang marami, bigla namang naulit ang Ormoc, ang Ondoy, ang Pepeng, at ngayon ang Sendong. Paulit-ulit. Di na tayo natuto. Di na tayo nakabatid at nakatanda. Matapos rumagasa ang tubig mula sa bundok sa Tanay, at sa buong Sierra Madre, na ikinamatay ng napakarami noong Ondoy at Pepeng, heto na naman, sa Mindanao naman.

Nguni’t isa lamang ito sa mga problemang hinaharap natin. Ang isa na mas masahol, sapagka’t isang problemang moral ay walang iba kundi ito – ang pagpigil sa isang tuluyang kwento ng buhay ng maraming bata dahil sa balak na RH law. Simula pa lamang ay tepok na ang bata. Sa paglilihi pa lamang ay tigok na ang mga walang kamuang-muang. Kung sa paglilihi pa lamang ay binitin na at pinuksa na, paano pa kaya ang kasunod nito – ang panganganak? Paano pa kaya ang normal na katapusan ng kwento ng isang buhay, tulad nyo at tulad ko – ang mabigyan ng ngalan? Tulad ng tinawag na Emmanuel – ang Diyos ay sumasaatin?

Hindi na para sa atin ang pagsikapang maghanap ng masisisi sa trahedyang ito. Lahat tayo ay bahagi nito. Lahat tayo ay kasama nito. Tayong lahat ay mga taong pag minsan ay hadlang kumitil, handang sumiil, at handang pumigil sa paggawa ng mabuti. Tayo’y mga taong masakalanan, makasarili, at mapagkait.

Handa tayong kitlin ang buhay na hindi pa isinisilang upang ituloy ang sarili nating kwento ng pagpapasasa, at paghahanap sa sariling ikagiginhawa. Kwento lamang natin ngayon at dito ang may simula, may gitna, at may katapusan.

Ngayon pa man, dagsa na ang sisihan dahil sa trahedya. Sa mga sisihang ito, hindi napapansin ang mga tampalasang walang puknat na sumisila at naninira ng kalikasan, lalu na ng mga kabubatan at kabundukan. Sanay sila magtago. Sanay sila magkunwari. Nguni’t alam ng lahat, na wala nang natitira halos na gubat sa bayan natin, at pati mga bundok ay napatituluhan ng mga tonggresista at mga governator na walang alam kundi ang manira ng kalikasan para magkapera sila sa sunod na eleksyon, para sa kanilang sarili o sa mga anak, o sa mga apo hanggang sa mga apo sa tuhod. Sila lamang ang hindi bitin. Laging sagana. Laging kompleto. Panay labis at walang kulang. Sa maraming pagkakataon, parang sila lamang ang may karapatang “maglingkod sa bayan,” diumano.

Ang tanging ni walang simula ay mga batang ipinaglihi, nguni’t hindi kailanman ipanganganak sapagka’t labag sa “kalusugan ng nanay,” at lalung hindi mabibigyan ng pangalan.

Matindi ang pagkamakasalanan ng ating bayan. Nakasusuklam. Nakaririmarim. Sana’y sa ikalimang araw na ito ng Simbang Gabi, habang daan-daang libo ang tumatangis at naghihirap sa CDO, sa Iligan, at sa iba pang lugar sa Mindanao, ay matuto tayong magpasya na hindi payagan ang pag-aasal bitin, ang gawaing kitlin ang buhay, hindi pa man nabigyang pansin ng taong ang inuuna ay sarili, sa ngalan ng “kalusugan” at ang hinihingi (at binabayaran) ng mga banyagang makikinabang sa dambuhalang programang ito.

Hayaan nating ang Diyos ang siyang magpasya sa buhay, yamang Siya ang Diyos ng buhay at may akda ng buhay.

Halimbawang tumataginting ang isang dalagang nanganak sa pagkadalaga kumbaga, galing sa Espiritu Santo. May dahilan siya upang putulin rin ang kwento ng kanyang anak, kitlin, kundi man ang kanyang buhay, at pigilin ang katuparan ng balak ng Diyos. Nguni’t hindi. Naglihi siya. Nanganak siya. At pinangalanan ang anak niya bilang Emmanuel – ang Diyos na sumasaatin. May simula. May gitna. At may katuparan!

▶ View 2 Comments

Homiliya sa Simbang Gabi, Ikalimang Araw Simbang Gabi, Katotohanan, Pagbati ng Anghel kay Maria, Simbang Gabi 2010, Simbang Gami Homilies

MAGANAP NAWA, HINDI AYON SA AKIN, KUNDI SA IYONG WIKA!

In Adviento, Catholic Homily, Panahon ng Pagdating, Simbang Gabi on Disyembre 19, 2010 at 13:26

Ika-5 Araw ng Simbang Gabi (A)
Disyembre 20, 2010

Mga Pagbasa: Is 7:10-14 / Lucas 1:26-38

Sala-salabat ngayon ang mga salita … salu-salubong, masalimuot, magulo, at di miminsang mapanlinlang. Bilang educador sa nakaraang 33 taon, nakikita ko ito halos araw-araw … mga batang napakadudulas ang dila, mabilis magbulaan, mahusay magsinungaling, at matatas magbulalas ng kawalang katotohanang bagay. Huling-huli na akto ay may palusot pa rin …

Noong isang buwan, may isang bata kaming estudyante na isinuplong ng isang kaklase na gumagamit ng isang iPod na nakaw sa kaklase. Nang ipinakuha namin ang kanyang iPod, may iba nang balot (casing) … nabago na ang mga nilalaman. Ngunit ang diin ng tunay na may-ari ay kanya raw. Nang aking tinanong ang may hawak ng iPod, ay mabilis niyang sinabi na binili daw niya. Nang tinanong ko kung saan, ay mabilis na binago ang kwento … binili daw niya sa isang mas matandang estudyante sa iskwela. Nang pinatawag ko sa kanya ang kamag-aral na diumano ay binilihan niya, wala siyang maituro.

Sa kabutihang palad, dinala ng ama ng tunay na may ari ang kahon ng orihinal na iPod. Tiningnan namin ang serial number … parehong pareho sa serial number ng iPod na “binili” daw niya. Sa sandaling yaon, nagbago ang kanyang kwento … kinuha daw niya “pansamantala” ang iPod bilang biro sa tunay na may-ari na kanyang kaibigan … kaya nga lang, isang buwan na ang tagal ng kanyang biro, pinalitan na ang balot ng iPod, at nabura na ang lahat ng datos sa nasabing iPod!

Salita … mga salita mula sa taong sanga-sanga ang dila, at matatas sa pagbubulalas ng kasinungalingan!

Matay kong isipin, ganyan tayong lahat … mabilis tumanggi, mahusay magpahindi, at sanay magpatotoo sa palso at kabulaanan. Tingnan natin sumandali ang korte suprema … sa buong mundong sibilisado, ang mali ay mali at ang tama ay tama. Mali ang mangopya ng panulat ng iba at ipasa bilang sariling mga panitik. Pero iba sa Pinas … ang mali ay nagiging tama, at ang tama ay nagiging mali. Nakalusot ang damuho sa plagiarismo. Sa bagay, sino nga ba naman ang makakasansala sa pinakamataas na hukuman ng bayan!

Wika … vehiculo ng katotohanan. Sabi ng mga paham, ang katotohanan ay ang pagtutugma ng laman ng isip at buga ng bibig. Kung ano ang bigkas ay siya ang diwa. Kung ano ang bulalas ay siya ring kalatas! Ang sumpa ay bigkas na ayon sa wikang maginoo, magiting, at maka-totoo. Isa itong tanda ng kadakilaan ng tao … Sa Tagalog, mayroon tayong kasabihan … ang isda ay nahuhuli sa bibig, ang tao naman ay nahuhuli sa bulalas ng bunganga.

Matindi ang paalaala sa atin ngayon, ikalimang araw ng simbang gabi. Matinding laman ng isip, at dapat pagbulay-bulayan natin lahat. Yaman at tayong lahat bilang kultura ay nagumon na sa palasak na pagsisinungaling – ng mga dating presidente, ng kasalukuyang mga namumuno, ng mga mambabatas na kunwari ay ang gusto nila ang lapatan ng lunas ang kahirapan, pero ang tunay naman palang pakay ay ang mabusog ang kanilang mga bulsa, galing sa parmaseutikal na mga kompanyang nagsusulong ng lahat ng uri ng pagpipigil sa mga pagsilang ng sanggol.

Sa dami ng mga kasinungalingang patuloy na ibinubuga ang mass media, ang mali ay nagiging tama, at ang tama ay nagiging mali!

Sa araw na ito, isa lamang ang aking gustong bigyang-diin, sa yaman at dami ng nilalaman ng magandang balita. At ang isang mahalagang bagay na ito ay may kinalaman sa wika – wika ng anghel, wika ng Diyos, kaloob ng Maykapal na ipinahatid sa pamamagitan ng isang anghel kay Maria.

Ano ang balitang ito? Parang kabulaanan o kasinungalingan, o parang imposible at hindi puedeng mangyari … Maglilihi ang isang birhen … manganganak ng isang sanggol na tatawaging Emanuel!

Mumurahin, sabi nila, ang mga salita sa panahon natin (talk is cheap!). Sa dami ng mga pangakong napako sa kawalan sa buhay natin, mumurahin talaga, at sa maraming pagkakataon, ay gusto mo rin siguro magmura! Nangopya na at lahat, ay nakalusot pa! Nangako na at lahat, ay nakaisa pa. Nagkunwari na at nanloko ng buong bayan, ay nakatanggap pa ng malaking pabuya. Ang tanging naaagnas sa piitan ay ang walang pera, walang kaya, at walang kakilalang malalaking tao sa larangan ng makamundong kapangyarihan!

Isang mahina, mahirap, at payak na dalagita ang pinagtutuunan natin ng pansin ngayon — si Maria … walang kaya, walang pera, at walang anumang kapangyarihang makamundo. Pero ito ang salaysay ng pag-ibig at paghirang ng Diyos … hindi mo alam kung kanino babagsak… hindi mo alam kung sino ang tatawagin. Hinirang si Maria … pinuno ng grasya … pinagwikaan ng anghel, binalitaan, at inutusan ng Maykapal. Nagulumihanan, sinabihan siya ng mataginting na mga katagang ito: “Huwag kang matakot Maria, kinasihan ka ng Diyos.”

Nguni’t sa kabila ng kanyang takot ay lumutang ang isang katotohanan – na ang narinig niya ay hindi isang hungkag na pangako ng isang lasing o ng isang lasing sa kapangyarihan na ayaw bumaba … ang narinig niya ay mula sa makatotohanang may-akda ng totoo at hindi makapangloloko ng kanyang nilalang, at hindi rin kailanman malilinlang ninuman!

Ano ang tugon ng isang taong masunurin at may tiwala at pananampalataya sa Diyos? “Maganap nawa, hindi ayon sa wika ko, kundi ayon sa iyong wika!” Fiat mihi secundum verbum tuum!

Tumpak. Totoo. At tapos ang usapan … naganap. Nagaganap pa. At patuloy na magaganap kung tayo ay magtitiwala at makikipagtulungan, tulad ni Maria, kasama ni Maria, at sa ilalim ng paggagabay ni Maria, puno ng grasya, bukod na pinagpala sa babaeng lahat!

Maganap nawa! Mangyari nawa sa ating bayan, sa ating buhay, sa ating mga sarili ang pangarap ng Diyos! Hari nawa! Maghari nawa ang Diyos sa bayan nating mahal!

PS.

Muli kong ipinapaskil ang opisyal na MTV ng pagbisita ng relikya ni San Juan Bosco sa Pilipinas at sa mahigit na 130 bansa sa buong mundo!